Wydarzenie

Alozno King Lines Ballet _ Art Songs, Figures of Speech

choreografia: Alonzo King
taniec: tancerze Alozno King Lines Ballet: Beresford Robb, Cissoko Adji, Devries Madeline, Elhassan Shuaid, Gowan Ii James, Guerra Ilaria, Harr-Siebenlist Maya, Johnson Babatunje, Yu Jin Kim, Mayeux Ashley, Montgomery Michael, Van Sciver Jeffrey<br>
muzyka: Johann Sebastian Bach, Georg Friedrich Haendel, Robert Schumann, Henry Purcell
projekt oświetlenia: James F. Ingalls
projekt kostiumów: Robert Rosenwasser
premiera: 2016
Spektakl „Art Song” mogły powstać częściowo dzięki wsparciu the Lisa and John Pritzker Family Fund
czas trwania: 25 min
„Ponieważ ludzie są wyrazem Twórczego Słowa, głos dotyka nas w sposób najbardziej bezpośredni i najmocniejszy. Starożytni indyjscy kapłani Ryszi odkryli wpływ głosu na świat oraz relacji pomiędzy naturą a człowiekiem. Dźwięk i wynikające z niego wibracje są ziarnami myśli, które tworzą światy.” Ryszi, który był natchnionym poetą oraz twórcą hymnów, w swoich zapiskach zawierał uwagi dotyczące użycia poezji i głosu jako środka duchowego wyrazu. Alonzo King
Głosu przy powstawaniu „Art Songs” użyczyła Maya Lahyani (mezzosopran, Izrael)

„Figures of Speech”
choreografia: Alonzo King
taniec: tancerze Alozno King Lines Ballettaniec: Beresford Robb, Cissoko Adji, Devries Madeline, Elhassan Shuaid, Gowan Ii James, Guerra Ilaria, Harr-Siebenlist Maya, Johnson Babatunje, Yu Jin Kim, Mayeux Ashley, Montgomery Michael, Van Sciver Jeffrey<br>
muzyka: Alexander MacSween
oświetlenie: David Finn
video: David Finn et David Murakami
dźwięk: Philip Perkins
kostiumy: Robert Rosenwasser
czas trwania: 56 min

Stworzone we współpracy z poetą Bobem Holmanem, „Figures of Speech” oparte jest na informacjach zawartych w kolekcji nagrań poezji I pieśni tubylczych. Bazując na pesymistycznym założeniu, że ponad połowa z obecnie używanych języków na świecie (ponad 7000) ma zniknąć pod koniec obecnego stulecia, Alonzo King chce wykorzystać potęgę tkwiącą w tych zaginionych językach. Choreografia i muzyka występują komplementarnie względem siebie, gdyż Holman rozumie słowo w podobny sposób jak King traktuje ruch: nie tylko jako narzędzie komunikacji, ale również jako system świadomości.