Karolina Kaliszuk
Perspektywa ciała
Unikatowa kombinacja dwudziestu trzech sekwencji tanecznych. Przypadkowa kolejność. Precyzyjne ruchy. Jak wiele ciało mówi o nas samych?
Autobiography to dzieło oparte na strukturze genomu twórcy – Wayne’a McGregora. Liczba sekwencji tanecznych jest nawiązaniem do 23 par chromosomów u człowieka. Kolejność ponumerowanych sekwencji jest całkowicie przypadkowa, stałe miejsca zajmują tylko pierwsza i ostatnia z nich.
Ruch od delikatnego i precyzyjnego w solówkach przechodzi w energiczny, szybki taniec z podskokami w duetach, a także synchroniczne układy z wszystkimi dziewięcioma tancerzami. Niekiedy performerzy widocznie współpracują ze sobą, innym razem tworzą równolegle zupełnie inne sekwencje ruchów, przez co trudno jest skupić się na poszczególnych osobach. Są chwile, gdy łączą się ze sobą – chociaż fizycznie się nie dotykają – tworząc harmonijną w odbiorze jedność.
Momentami scena zostaje pokryta dymem, co współgra z pojawiającymi się ścianami światła, które dzielą tańczących, wyrysowując im obszar ruchu. Światło przechodzi przez mgłę, tworząc piękną wizualizację, która przesuwa się i zmienia wraz z tancerzami.
Wykorzystana jest także instalacja składająca się z połączonych ze sobą ostrosłupów, która przez większą część spektaklu jest podwieszona u sufitu. W spektaklu pojawia się jednak fragment, gdy instalacja obniża się, a performerzy zdają się tańczyć wręcz w jej środku, chociaż w rzeczywistości ostrosłupy wciąż pozostają zawieszone kilka metrów nad ziemią. Rzucają wtedy symetryczne cienie prostokątów z wyrysowanymi „iksami”, które kształtem mogą przypominać splecione DNA. Podobnie jest w przypadku ruchów rąk tancerzy, które także układają się w ten sposób.
Muzyka czasami jest głośna, a jednocześnie nastrojowa, innym razem da się usłyszeć dźwięki natury, która jest tak zmienna, jak ludzie i ich taniec. Niekiedy pojawiają się pojedyncze krzyki albo następuje cisza, w której wybrzmiewają wyłącznie oddechy.
Autobiography jest więc kompleksowym dziełem, które wymaga uwagi i skupienia ze względu na wielość wydarzeń rozgrywających się na scenie. Głównym punktem odniesienia jest ciało, które McGregor postrzega jako archiwum. Spektakl ukazuje więc związek pomiędzy tańcem a nauką i technologią, co może być wynikiem współpracy choreografa z przedstawicielami tych dziedzin. Ruchy ciała – archiwum informacji – mogą być odczytywane na różne sposoby, co zależy od sposobu postrzegania i doświadczeń odbiorcy. Widz może więc za każdym razem znaleźć nowe znaczenia lub spróbować zrozumieć całkowicie uniwersalny język ciała.
Autobiography
XXIII Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca
Pomysł, reżyseria, choreografia: Wayne McGregor
Scenografia, projekcje: Ben Cullen Williams
Premiera: 4 października 2017, Sadler’s Wells