Jacek Szabliński
Ponowne zjednoczenie mężczyzn
Na scenie panuje całkowity mrok. Słychać dyszenie i sapanie dwóch mężczyzn. Chyba jakaś noga czy ręka szura o inną. Ktoś się z kimś szamocze na posadzce. Ktoś kogoś przewraca, obraca, przekręca. Światło zapala się i odsłania ogromnie intymną scenę pomiędzy dwoma mężczyznami. Trzeba zasłonić oczy dzieciom! Jak oni tak mogą? Tak się obściskiwać publicznie…! Co za brak smaku i taktu! Odrażające… Te zapasy to odrażająca rzecz!
Co to znaczy, że ktoś jest męski? Co definiuje mężczyznę? Drogi zegarek? Szybkie auto? Spory obwód bicepsa? Potężne owłosienie klatki piersiowej? Co jest męskie, a co jest niemęskie? Swoim spektaklem Bromance duet Dominik Więcek i Michał Przybyła wciela się w… Dominika i Michała, dwóch mężczyzn, przyjaciół, sceniczne reprezentacje samych artystów. Zadają pytania i szukają odpowiedzi na temat problemów męskości i tego jak je rozwiązać.
Zaczynają od tańca będącego walką w parterze, której towarzyszy odczytywany przez głos z offu kodeks nakazujący, jak postępować powinni wobec siebie partnerzy sparingu, ale też mężczyźni w ogóle. Kontynuują brutalnie – monologiem pełnym fiksacji na punkcie męskiego przyrodzenia, co doprowadza jednego z tancerzy do agresywnego okładania maty treningowej w niemej i chłodnej, pełnej frustracji wściekłości. Cały występ trzyma ciągle uwagę widza następującymi po sobie próbami zrozumienia, gdzie leży problem, i poszukiwaniami jego rozwiązania. Performerzy spróbują dawnych metod, takich jak agresywny ruch dla ruchu albo naśladowanie wielkich ideałów męskości (na przykład przyjmą dosłownie pozę Dawida Michała Anioła). Poddadzą się autorefleksji nad swoją przeszłością i wymienią złote rady, jakie przekazywali im ich ojcowie. Wreszcie odwołają się do takich sposobów, które w przestrzeni publicznej uznane zostałyby za śmieszne (opowiadanie historii poprzez grę w kalambury, śpiewanie Testosteronu Kayah i taniec do piosenki) albo w ogóle za niemęskie (szczera rozmowa podczas wiązania włosów, wspólne odtańczenie tanga).
Bromance jest nie tylko widowiskowym i przystępnym spektaklem. Jest trafiony ze względu na obecną potrzebę dyskusji na temat wciąż obecnych problemów związanych z rozumieniem męskości. Wzajemne, czułe objęcie się przyjaciół na scenie na pewno przyniesie wielu osobom to słynne katharsis. Może dlatego, że w głębi duszy chcemy zrozumienia i zgody pomiędzy nami a naszymi ojcami, męskiego zjednoczenia. A może po prostu dlatego że pragniemy w pewnych sprawach ciepłego happy endu.
Bromance
XXIV Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca
Koncepcja, reżyseria, choreografia i wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Muzyka: Przemek Degórski
Opieka dramaturgiczna: Anna Królica
Premiera: 5 października 2018, Scena Robocza – Centrum Rezydencji Teatralnej, Poznań