Recenzje 2022 Skład krytyczny

Recenzje z 26. Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca

 

V dzień festiwalu_niedziela 13_11_22

Zuzanna Kolebacz, Tangram młodości

(Król / Leszek / Biskupik / Brodniak _ Młoda Polska)

To zderzenie czterech odmiennych obrazów rzeczywistości, czterech pozornie niepowiązanych ze sobą historii, czworga laureatów konkursów choreograficznych. Każdy z nich pokazuje w swojej etiudzie inną wizję młodości. Czy jest ona działaniem czy marzeniem? Szeptem czy krzykiem? Kołem czy kwadratem? czytaj więcej >>>


Aleksandra Puk, Fatum codzienności

(Król / Leszek / Biskupik / Brodniak _ Młoda Polska )

Młoda Polska to rozważania na temat teraźniejszości zapisane w czterech niezależnych solowych choreografiach. Mają one kilka punktów wspólnych. Każda z nich zawiera pewne spojrzenie na codzienność, a wnioski, do których prowadzą, są iście młodopolskie – gorzkie i dekadenckie. czytaj więcej >>>


Kinga Balawejder, Maria Sławińska, W czasie i przestrzeni

(Rozmowa z Danielą Komęderą)

Żyjemy w dynamicznym, pełnym presji świecie. Technologia jest przedłużeniem naszego ciała, poszerza jego percepcję na inne przestrzenie, historie i czasy, ale czasami powoduje też, że tej przestrzeni brakuje dla nas samych. czytaj więcej >>>


Kinga Balawejder, Lecz od śmierci silniejszy jest gniew

(Maciej Kuźmiński _ Every Minute Motherland)

Mięśnie tworzące ciało przypominają elementy broni. Jedno tworzy łuk, inne to działo rakietowe, które oddaje otoczeniu śmiercionośną energię, po czym twardo upada na ziemię. W tym rygorze ciało to konstrukt biologiczno-mechaniczny stworzony do nieustannej walki. czytaj więcej >>>


Maria Mickoś, To nie jest kolejny spektakl o wojnie

(Maciej Kuźmiński _ Every Minute Motherland)

To nie jest spektakl o wojnie, a o tym, jak doświadcza jej ludzkie ciało. Jak się gnie, trzęsie, cofa, przewala. Jak nie zapomina. czytaj więcej >>>

 

IV dzień festiwalu_sobota 12_11_22

Krysia Bednarek, Wolność nosorożca

(Rozmowa z Oulouyem)

Proces tworzenia był organiczny. Gastón szukał kogoś o innym typie ruchu, niż ten współczesny, do którego jest przyzwyczajony. Chciał pracować z kimś, kto zna taniec uliczny. czytaj więcej >>>


Dorian Widawski, Wyzwanie rzucone teraźniejszości

(Katja Heitmann _ Motus Mori: Museum – wystawa performatywna)

Miałem okazję wziąć udział w jednym z sześćdziesięciu spotkań składających się na lubelską odsłonę projektu. Chyba po raz pierwszy rozmawiałem o swoim ciele jako czymś, co można poddać archiwizacji. Ciele, które kiedyś przestanie być nośnikiem życia. czytaj więcej >>>


Zuzanna Olczyk, Spotkanie

(Anastasia Valsamaki _ Aerowaves – pokaz VR)

Wzrok Gavrieli krzyżuje się ze spojrzeniem widza. Tancerka szybko zakrywa twarz dłonią. Trudne doświadczenia uwidaczniają się w jej ciele. Podnosi się, by upaść. czytaj więcej >>>


Zuzanna Kolebacz, Spektakle wielokrotnego użytku

(Rozmowa z Igorem Crnkovićem)

Nazywamy ten proces tłumaczeniem spektakli na VR. Staramy się zachować doświadczenie oglądania na żywo. […] Czasami widzowie próbują dotknąć wykonawcy, jeśli podejdzie on zbyt blisko kamery. Raz kilka dziewczyn tańczyło na krzesłach. czytaj więcej >>>


Maria Sławińska, Inna przygoda festiwalowa

(Anton Lachky Company _ Inni)

Spektakl dowodzi, iż teatr tańca dla dzieci jest skuteczniejszy dzięki użyciu słów. Jednocześnie reprezentacja opowiadanej historii za pomocą ruchu pozostawia ogromne pole dla rozwoju wyobraźni każdego widza z osobna. czytaj więcej >>>


Mikołaj Nurzyński, Latające wiewiórki

(Anton Lachky Company _ Inni)

Siedziałem tuż obok schodów, na nich za to zajęła miejsce trójka dzieci, które przez cały spektakl gibały się w rytm muzyki usiłując naśladować ruchy tancerzy.  czytaj więcej >>>


Alicja Zalewska, Manifest ciała żywego

(Ann Van den Broek _ Joy Enjoy Joy)

W zawodzie tancerza nie sposób oddzielić tego, co prywatne od oficjalnego: oba aspekty życia obsługuje przecież to samo ciało. Endorfiny uwolnione na wyczerpującej całodziennej próbie będą działać także wieczorem. Może to być recepta na poszukiwane przez ludzkość, już od czasów antycznych, szczęście. czytaj więcej >>>


Oliwia Kurlej, Radujcie się!

(Ann Van den Broek _ Joy Enjoy Joy)

Może po prostu trzeba tańczyć, trzeba szukać tej radości. Trzeba odreagować wszystkie społeczne kataklizmy. Tancerze wołają nas ze sceny, wskazują na nas palcami, zapraszają. Impreza wciąż trwa. Do granic szaleństwa. czytaj więcej >>>

 

III dzień festiwalu_piątek 11_11_22

Mikołaj Nurzyński, Klatki dla ludzi

(Courtney May Robertson / Gastón Core _ Aerowaves)

Czy nie czerpiemy masochistycznej, nierzadko perwersyjnej przyjemności ze społecznych kataklizmów? „Czy to jest dla mnie zabawą? Czasami” – mówi artystka. czytaj więcej >>>


Krysia Bednarek, Zwierzęce spektrum doświadczeń

(Courtney May Robertson / Gastón Core _ Aerowaves)

To uczucie rodzi się w środku, w brzuchu. Trochę wibruje, trochę pali. Rozlewa się po ciele. Nie pozwala usiedzieć w miejscu. To gniew. I euforia. Tkwię na widowni, a chciałabym razem z performerką rozładować uczucia na scenie. Krzyczeć, skakać, drżeć, tańczyć. Być wolna.  czytaj więcej >>>


Krysia Bednarek, Przyjemność z wolności na scenie

(Rozmowa z Courtney May Robertson)

[Gniew] to emocja, której generalnie nie akceptuje się u kobiet. W przeszłości wielokrotnie wstydziłam się wybuchów gniewu. Gniewnym kobietom przyszywa się łatkę zawziętych i wściekłych. Nie sądzę aby tak samo oceniano mężczyzn. czytaj więcej >>>


Oliwia Kurlej, Buziak dla Księcia

(Katarzyna Wolińska _ Kiss)

Miały w sobie także wyjątkowy seksapil. Julek nieustannie patrzyła mi głęboko w oczy – wyzywająco, z ogromną pewnością siebie. Jej ruch przepełniała ta sama energia, znana z muzyki Prince’a: barwna, kipiąca seksem, ale w ten wyjątkowy, porywający do tańca sposób. czytaj więcej >>>


Aleksandra Puk, Just dance and just pleasure!

(Katarzyna Wolińska _ Kiss)

Na pośmiertnie wydanym krążku słychać komentarze, improwizacje, ale też momenty ciszy. Tancerki analogicznie poszukują indywidualnych ekspresji, nie bojąc się potknięć. czytaj więcej >>>


Hanna Strzelczyk, Zimna kawa bez kokainy

(Katarzyna Wolińska _ Kiss)

Radość, wolność i otwartość udzieliła się nawet tym, którzy nie odważyli się wstać ze swoich miejsc, ale – może nieświadomie – podrygiwali w rytm muzyki, poddając się nieposkromionej sile bijącej ze sceny. Mogli doświadczyć tego, co jest w funku najwspanialsze – odrobiny szaleństwa i brawurowej zabawy. czytaj więcej >>>

 

II dzień festiwalu_czwartek 10_11_22

Alicja Zalewska, Przestrzeń między nami

(Rozmowa z Beatą Mysiak i Mikołajem Karczewskim)

Elisabetta pracuje niezwykle ciekawą metodą, która wytwarza samonapędzające się układy choreograficzne. Daje zasady, osadzone w specyficznych warunkach fizycznych, na przykład grawitacji i poczucia ciężaru, których efektem są magiczne momenty choreografii. czytaj więcej >>>


Kinga Balawejder, Dusza zaklęta w ciało

(Quadro Dance Theatre & Guests _ Dusza)

Wędrówka duszy zaczyna się blisko ziemi, od zwykłego stąpania. czytaj więcej >>>


Zuzanna Olczyk, Rozedrgana

(Quadro Dance Theatre & Guests _ Dusza)

Drżenia przeszywają na wskroś. Grzmoty niczym uderzenia piorunów. Widzimy tancerzy. Czujemy poruszenie, dystans i jedność zarazem. czytaj więcej >>>


Krysia Bednarek, Jak zatańczyć wojnę?

(Rita Lira _ Droga z/do)

Wywiady i taniec przeplatają się. Kiedy milknie nagranie, ruch tancerki staje się bardziej dynamiczny. Ciało oddaje się emocjom, które udzielają się również widowni. Jest w tym i smutek, i gniew. Wszystko robi się coraz bardziej intensywne, aż w końcu następuje wybuch. czytaj więcej >>>


Maria Mickoś, Reportaż wojenny z teatrem w tle

(Rita Lira _ Droga z/do)

Telefon zadzwonił bardzo wcześnie, przed szóstą rano. Człowiek wstał, stopniowo zaczął się rozbudzać, z początku niedowierzając, że jak to tak… w dwudziestym pierwszym wieku… W końcu się ubrał, wyszedł, zamienił dwa słowa z synem sąsiada, może ostatni raz, kto wie. Potem w oddali coś huknęło, chyba bomba wybuchła. Trzeba było wracać, spakować walizkę. Trzeba było wyjechać. czytaj więcej >>>

 

I dzień festiwalu_środa 09_11_22

Alicja Zalewska, Orbitowanie

(Lubelski Teatr Tańca _ Love-Matter)

Są wystarczająco podobni i na tyle różni, by raz się przyciągać, a raz odpychać. Impas generuje napięcie. Ciała przyciągają się, wychylają poza bezpieczną oś równowagi, by móc ruszyć w przestrzeń pomiędzy. Przypominają elektrony orbitujące wokół jądra atomu. czytaj więcej >>>


Hanna Strzelczyk, Przyciąganie

(Lubelski Teatr Tańca _ Love-Matter)

Tancerze, mimo że się nie dotykają, często nawet nie patrzą w swoim kierunku, oddziałują na siebie bardzo mocno i wytwarzają silne napięcie przenoszące się również na widzów. czytaj więcej >>>

Skład jest krytyczny.

 

Recenzje festiwalowe powstały w ramach 7. Szkoły Krytyki Teatralnej organizowanej przez Fundację Teatr Nie-Taki pod patronatem portalu teatralny.pl. Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

autorzy tekstów: Aleksandra Puk, Alicja Zalewska, Dorian Widawski, Hanna Strzelczyk, Kinga Balawejder, Krystyna Bednarek, Maria Mickoś, Maria Sławińska, Mikołaj Nurzyński, Oliwia Kurlej, Zuzanna Kolebacz, Zuzanna Olczyk

opieka redakcyjna: Dominik Gac, Piotr Olkusz

wlewanie tekstu: Miła Popowska

 

Więcej o Szkole Krytyki Teatralnej >>> tutaj