Wydarzenie

anoukvandijk dc _ Amour Fou

Koncepcja i choreografia: Anouk van Dijk Dramaturgia: Laura Minderhoud Projekt sceniczny: Marcel Schmalgemeijer (Amour Fou), Anouk van Dijk (am i out?) Wykonawcy: Peter Cseri, Jack Gallagher, Birgit Gunzl, Nina Wollny Kostiumy: Oscar Suleyman Muzyka: Robert van Heumen Reżyseria: prób Jack Gallagher

Po ukończeniu Rotterdam Dance Academy w roku 1985, Anouk van Dijk występowała jako tancerka z kilkoma grupami z Holandii, m.in. The New Dancegroup i The Rotterdam Dancegroup, oraz zagranicy. Tańczyła też główne partie m.in. w spektaklach takich choreografów, jak Merce Cunningham, David Gordon, Mark Haim, Jacqueline Knoops, Bebe Miller, Tere O’Connor, Stephen Petronio, Ton Simons and Shusaku Takeuchi. Od roku 1996 występuje też jako solistka. Aktywność choreograficzną rozpoczęła od współpracy z The Rotterdam Dancegroup. Dzięki oryginalności i sile nowatorskiego ruchu i sile nowatorskiego jej oficjalny debiut choreograficzny, Edge Stories (1991), spotkał się z wielkim uznaniem zaś późniejsza praca Hart, kwink, moker (CaDance Festival w Hadze, 1994) została określona „jako jedna z najbardziej intrygujących na festiwalu, ze względu na niebywale szybki, zaskakująco zmienny i odkrywczy język ruchu”. W styczniu 1998 Anouk van Dijk założyła własną kompanię pod nazwą anoukvandijk dc. Trzy lata temu podczas Holenderskich Dni Tańca otrzymała prestiżową nagrodę Lucas Hoving Production Price 2000 za spektakl „Microman. Współpracowała z wieloma tancerzami i teatrami tańca, m.in. ze znanym rosyjskim zespołem Prowincjonalnyje Tancy, dla którego stworzyła choreografię pt. am I out? nagrodzoną w 2001 roku najwyższą rosyjską nagrodą teatralną Złota Maska w kategorii tańca.

“Amour Fou” to spektakl o tęsknocie. O obsesyjnej walce o tę idealną, pijaną miłość pełną czułej uległości i nieukrywanej namiętności. O tym ekstatycznym lecz ciągle niespełnionym uczuciu, któremu prawie zawsze towarzyszy nieustanny strach przed utratą tego, co można by w nim znaleźć. “Amour Fou” to slalom pomiędzy rozczarowaniami towarzyszącymi miłości.

Tancerze wiją się w niespełnionym pożądaniu. Wyglądają dziwnie, jakby oszaleli. Tancerze Anouk van Dijk są „opętani” szaleństwem miłości Annette Embrechts „Volkskrant“, styczeń 2003

www.anoukvandijk.com