Widzisz, tam, pomiędzy? Tak. Nazywamy to pustką. Spójrz, posłuchaj – „słuchanie niczego wydawałoby się wymaga wyjątkowej uwagi na każdy subtelny szczegół” (Karen Barad).
Co tam jest? Nieskończona ilość możliwości i rzeczywistości łączących się w tym „spotkaniu w połowie drogi”. Tam, w połowie drogi, nie chodzi już o nas, ale o niekończącą się dynamikę między nami. Karen Barad nazywa to „intra-akcją”.
Czym jest „intra-akcja”? To działanie, w którym sama relacja jest o wiele ważniejsza od ciebie czy ode mnie. To znaczy w ramach „intra-akcji” obie osoby są odpowiedzialne za siebie nawzajem. Są w stanie zareagować. Muszą stale reagować i słuchać, reagować i słuchać. Słuchaj i reaguj.
Zachodzi zgodność. Czasami. Jak magia. Ale właśnie wtedy, gdy jesteśmy w relacji, w której porzucamy indywidualne chęci i pragnienia.
Jak mogę przestać chcieć i pragnąć? Nie wiem. Staraj się zachowywać jak materia. Postrzegaj siebie jako materię. Jakie jest przeznaczenie materii? Miłość.
choreografia: Elisabetta Consonni
taniec: Mikołaj Karczewski, Beata Mysiak
światła: Grzegorz Polak
dramaturgia: Konrad Kurowski
muzyka: Maurizio Rinaldi
produkcja: Anna Kalita, Konrad Kurowski
premiera: 26. Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca
