Szary beton, ciąg niewielkich okien, typowe M2, którego rozmieszczenie jest identyczne, jak
wszystkich w tym pionie. Plan mieszkania określa rytm ruchu codzienności, wyznacza jego
trajektorie i ogranicza go w swojej przestrzeni. Podobnie konstrukcja ciała determinuje określone
sposoby wyrażania emocji. Spektakl w swojej formie ma stanowić rzeźbę codzienności, w której
wymiennie dochodzi do zbliżania i oddalania się w relacji z drugim człowiekiem. Dwa ciała w
ograniczonej przestrzeni dzielą ją i wiążą, są wobec siebie, obok siebie, ze sobą. Dzięki repetycji,
transowości oraz architektonice ruchu tworzą rzeźbę, która zaczyna rezonować na takie pojęcia
jak: bliskość, brak, miłość, tęsknota.
Koncepcja/ reżyseria: Paweł Grala
wykonanie: Joanna Jaworska, Michał Ratajski
muzyka: Maciej Maciaszek
scenografia: Agnieszka Zawartko
Spektakl realizowany w ramach akcji Dotknij Teatru 2017/ Łódź