Reżyseria, choreografia, koncept: Tomasz Bazan
Muzyka: Marcin Janus
Realizacja światła: Agnieszka Gronek
Taniec: Tomasz Bazan, Barbara Bujakowska, Justyna Jasłowska, Kinga Boruń
Czas: 40 min
„My, dzieci malinowego ogrodu.
Którym zabrano Matki, Ojców i Braci.
My, którzy widzieliśmy kości.
Pamiętamy. Jesteśmy.
My, którzy odwołujemy się do dzieciństwa
jako doskonałej idylli.
My, którzy tak szybko idziemy przez życie.
My wszyscy.”
„Wszelkie działanie i ruch zaczyna się tam – gdzie bezruch. Destrukcja jest siłą sprawczą uporządkowania.”
„(…) Miałbym jeszcze nadzieję na ucieczkę. Byłbym pewien, że kiedyś uda mi się uciec.”
Francis Bacon
Główną inspiracją do powstającego spektaklu była gruda ziemi znaleziona po latach i odzyskana dla pamięci. Spektakl składa się z kilku części – min. ‘Jadą goście’, ‘Wigilia’, ‘Kiedyś uda się uciec’, ‘Gołębie’ – i te słowa stanowią całkowicie o istocie widowiska – w nich należy upatrywać całego sensu i wieloznaczeń. Jedną z inspiracji do powstającej choreografii była drgająca i zmienna linia w późnym malarstwie Francisa Bacona. Całość widowiska odnosi się do form prowadzenia ciała wykorzystywanych w tańcu butoh i tańcu intuitywnym.
