Obrazy Katarzyny Piątkowskiej zawierają sceny ze spektakli Lubelskiego Teatru Tańca oraz Grupy Tańca Współczesnego Politechniki Lubelskiej. Prace są wstępem do dyplomu w pracowni prof. Jacka Wojciechowskiego na Wydziale Artystycznym UMCS, kierunek edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych.
Tytuł łaciński nawiązuje do języka medycyny. Ciało jako mechanizm, maszyna zaprogramowana na nieustający ruch.
Przedstawione pozy często są zaprzeczeniem istnienia grawitacji, wyjściem poza możliwościprzeciętnego człowieka. Zobrazowanie ciała jako zbioru mięśni, które można nakłonić doprzekroczenia własnych granic. Uzyskanie wrażenia wolności totalnej, nieskrępowanej materialnością, fizycznością. Starannie wypracowane ruchy to narzędzie, za pomocą którego opowiada się historie, uczucia, miejsca, relacje międzyludzkie.
Monochromatyzm prac podkreśla czystość i prostotę środków, jakimi operuje teatr tańca. Dysponuje on tylko własnym ciałem, ograniczając zestaw rekwizytów do minimum. Gra świateł uwydatnia bryły mięśni – złożonego mechanizmu pracującego według określonych zasad i kanonów. Aktorzy teatrów tańca wydobywając, przy pomocy tego mechanizmu, maksimum możliwości, niekiedy sprawiają wrażenie negacji ograniczeń jakie przypisane są organizmowi.
Prace wykonane w technice mieszanej, z dozą przypadkowości wkradającej się na podobrazie. Dające wrażenie lekkości ruchu, mgiełki powietrza między aktorami i elementami przestrzeni, w której się poruszają.
Materiałem wyjściowym do powstania wystawy były fotografie: Mariusza Bieleckiego, Marty Ankiersztejn, Marty Zgierskiej, Artura Radeckiego, Daniela Sobiechowskiego, Marcina Śmieszka, Emila Zięby.