choreografia/taniec: Anna Huber
video: Yves Netzhammer
muzyka: Martin Schütz
kostiumy: Zuzana Ponicanova
światło: Ursula Degen
technika: Thomi Kohler
czas trwania: 70 minut
Spektakl ten to pierwsza kolaboracja pomiędzy choreografką/tancerką Anną Huber i artystą plastykiem Yvesem Netzhammerem.
Impulsy, zasady i ograniczenia figuratywnego ruchu w przestrzeni rzeczywistej, wyobrażonej lub sztucznej zostają wymieszane i wykorzystane do przetestowania nowych pól znaczeniowych. Ludzkie ciało, słabe i bezpośrednio tkwiące w swojej fizycznej obecności, jest jednocześnie narzędziem i przedmiotem badań. Poprzez złożone przeobrażenie tradycyjny system orientacji zmienia się i zakrzywia w trójwymiarowe struktury. Luka pomiędzy możliwym a niemożliwym staje się laboratorium dla chwil bogatych w odniesienia.
Poza systematycznym zbiorem zasad otwiera się kruchy kosmos, poetycki krajobraz pomiędzy wyobraźnią, sytuacjami rzeczywistymi a wyobrażeniami. Granica przesuwa się. Odwracane są prawa i zasady. Uwaga przesuwa się z przestrzeni zewnętrznej na kruche wnętrze. To, co wydaje się oczywiste jest kwestionowane. Przestrzeń musi być stale organizowana na nowo i równoważona. Postać musi upewniać się w swoim istnieniu i sprawdzać własne prawa fizyczne i ograniczenia. Ciało przekształca się, znaczenia i funkcje zmieniają, a otwierają się nowe pola skojarzeń. Zwyczajne przedmioty stają się urojonymi partnerami.
Otwiera się oscylujący system, przestrzeń przejściowa, pomiędzy wyobrażeniami a przestrzenią rzeczywistą, wnętrzem i zewnętrzem, rzeczywistym a urojony, naturalnym a sztucznym, słabością i doskonałością, pomiędzy mikrokosmosem a makrokosmosem.
Jak niepowtarzalna lub zastępowalna, bezbronna lub nietykalna jest jednostka?
