reżyseria i choreografia: Imed Jemaa tańczą: Bachraoui Hassen , Jaoubi Zied, Smiri Majdi, Bou Ali Mohamed, Mzoughi Maher, Manai Saifedine, Trabelsi Hamdi kierownictwo zespołu: Syhem Belkhodja muzyka i tekst: Majdi Smiri kostiumy: Imed Jemaa światło: Houssem Bitri produkcja: L’Association Ness EL Fen – Les Rencontres Chorégraphiques de Carthage
Miasto Miasto oddycha cicho jak pusty bukłak na stosie porzuconych gałganów. Gdy ustają uliczne przepychanki i zapada noc, pustka staje się nagle cięższa. Ale kiedy indziej ten bukłak pęcznieje, w ciągu dnia pulsuje od napływu tłumów. Tunezyjczyk to przede wszystkim pieszy. Tłum wdziera się do najmniejszych zakamarków. Nie ma tu prostych dróg, prostopadłych zakrętów, tylko monotonia tego nieustającego ruchu w tę i z powrotem, tych nagłych zwrotów o sto osiemdziesiąt stopni. Tłum kołysze się wzdłuż straganów, porusza z prądem, zatrzymuje na dłuższe postoje wbrew klepsydrom. Częste odpływy w stronę zachwalającego swe towary przekupnia, spieszącego się drobnego handlarza, jakiś incydent, mały zgrzyt – tłum się rozciąga. Niespodziewane przyspieszenia we wszystkich kierunkach… Dowiedz się tu dlaczego! Gdy się ma zaledwie siedem lat i nogi by zmykać, można buszować do woli w gąszczu powiewających na straganach jabbe, męskich sukien. Miasto zakrawa na osobliwość, jest jak potwór ukazujący nieprzerwanie swą zwierzęcość, swe żarłoczne apetyty, swą podejrzliwość, swoją walkę o życie, swe uśpienia, swoje skurcze. Śmieje się do rozpuku na świątecznych festynach, wzdycha, węszy, sapie i dyszy. Miasto jest melancholijne… ulica wzywa je do włóczęgi…
Imed Jemma jest jednym z pionierów tańca współczesnego w Tunezji. Rozwija swój oryginalny styl włączając do spektakli wiele teatralnych elementów. W spektaklu „Rojla” opiera się dodatkowo na stylu hop hop ukazując w ten sposób życie ulicy w swoim kraju.