Choreografia: Beata Owczarek, Janusz Skubaczkowski Wykonanie: Beata Owczarek, Janusz Skubaczkowski Muzyka: John Zorn, Sven Tuuk, Voices of Light ,Craig Armstrong, Jakub Offenbach Premiera: maj 2002 Czas: 25 min
Spektakl nagrodzony Grand Prix na XI Międzynarodowych Prezentacjach Współczesnych Form Tanecznych Kalisz 2003 oraz III nagrodą na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym im. S.Diagilewa w Gdyni 2003.
Gdy opadasz na dno oceanu i jeszcze czujesz, odbijasz się i resztką sił chwytając światło wylatujesz z mroku… to jest początek, koniec? Koniec początku? Początek końca? I nie wiesz. Ale wiesz dlaczego, dla kogo, po co… Taniec dwojga dusz splątanych-spętanych, rozdartych-niemych. Ciała wyrzucają emocje. Wypowiedziane- Niewypowiedzianym energia splata, porusza z bezruchu, wydziera krzyk z milczenia o zniewoleniu w sobie samym. Uwolnienie, przemiana dokonuje się mocą empatii, powstałej z mocy uczuć zakorzenionych, że boli gdy powieje. Wzajemnie dotykamy dynamicznej, energetycznej harmonii bez stagnacji, stale odnajdującej wspólny środek ciężkości, która daje odpowiedź na wszystko, nie tłumacząc niczego.
Teatr Otwartej Kreacji rozpoczął pracę jesienią 1998 roku. Założyciele, Beata Owczarek i Artur Dobrzański, stworzyli niezależny w stylu, finansowaniu i twórczej wypowiedzi Teatr Tańca.
Spektakle powstają w konwencji zrównoważenia tradycji teatru polskiego i tańca, co kreuje bardzo mocną indywidualną formę, odbieraną na płaszczyźnie emocjonalnej. Bardzo istotnym elementem, oprócz postaci, muzyki, świateł i energii jest scenografia, kształtująca plastycznie przestrzeń i duchowe przeżycie spektaklu. Silna osobowość tancerza współpracuje bezpośrednio z siłą i kondycją fizyczną. Taniec współczesny jako technika, to istotny środek rzeźbiący ciało tancerza poprzez świadomą pracę, odkrywającą zupełnie nowe pokłady odczuwania, kumulowania i wysyłania energii. To tworzy postać, jej siłę a tym samym moc spektaklu.
Dotychczas powstało 5 spektakli, z których każdy zawieszonym w swojej własnej przestrzeni i treści nie jest odpowiedzią lecz zadawaniem pytań dotyczących człowieka w człowieku, we współczesności, w kosmosie.
Beata Owczarek