pomysł i reżyseria: Thomas Hauert
ruch stworzony przez: Thomas Hauert, Martin Kilvady, Sara Ludi, Chrysa Parkinson, Zoë Poluch, Mat Voorter and Samantha van Wissen
wykonanie: Thomas Hauert, Sara Ludi, Zoë Poluch, Albert Quesada, Gabriel Schenker, Mat Voorter, Samantha van Wissen
światło i scenografia: Jan Van Gijsel
dźwięk i oryginalna muzyka: Peter Van Hoesen
wykorzystano także kompozycje: Vicente Amigo, El Mandaito (Bulerias); Roland Moser, Kabinett mit Vierteltönen: Noch ein perpetuum mobile; Knut Nystedt, Immortal Bach ; Sergej Rachmaninov, Prelude Op. 23, No. 10 in G Flat & Piano Sonata No. 2 in B Flat Minor; Maurice Ravel, La Valse; Jean C. Roché, Dawn Chorus At Bialowieja Forest, Concert de crapauds & Concerts de la nuit: Concerts des loups en forêt canadienne; Erik Satie, Première Gymnopédie; Dick Van Der Harst, Drama & De Breton; Stefan Wolpe, Marsch
kostiumy: własne
czas trwania: 75 min
produkcja: ZOO
koprodukcja: Kunstenfestivaldesarts, Brussels – Kaaitheater, Brussels/Bruksela, – PACT Zollverein, Essen – Festival alkantara, Lisbon – Mercat de les Flors, Barcelona
Projekt współprodukowany przez NXTSTP, przy wsparciu udzielonym z the Culture Programme of the Europen Union, Flemish Authorities, Pro Helvetia – Swiss Arts Council, Wallonie-Bruxelles International, Vlaamse Gemeenschapscommissie, Ein Kulturengagement Lotteriefonds Kanton Solothurn, Wallonie-Bruxelles Théâtre/Dansep
podziękowania dla: Charleroi/Danses, Centre chorégraphique de la Communauté française de Belgique
Poprzez tworzenie sieci zawile połączonych w czasie i przestrzeni ruchów, choreograficzny język Thomasa Hauerta może być postrzegany jako pogoń za tradycją tańca abstrakcyjnego. Jednakże silnie polifoniczne „zapisywanie” jest ożywione na scenie wyłącznie poprzez improwizację. Twórczość Hauerta jest niezwykła poprzez eksplorację napięć pomiędzy porządkiem
a nieporządkiem, formą i brakiem formy, grupą i jednostką, abstrakcją i konkretem, produktem
i procesem, jednocześnie cały czas czerpiąc z napięcia i uwagi wynikających z improwizacji. Poprzez „Akordy” choreograf odnawia związek pomiędzy muzyką a tańcem. Tancerze wszczepiają się w utwory muzyczne jak gdyby byli instrumentami, muzyka staje się „widoczna” poprzez skomplikowaną sieć indywidualnych i ponadindywidualnych akcji i reakcji. Widzowie mogą odnieść wrażenie, że choreografia powstała do muzyki. Jednakże proces tworzenia ruchów jest w tym przypadku radykalnie inny. To „demokratyczny” proces, oparty na wolności jednostki oraz stałej uwadze, poświęcanej sobie nawzajem. Thomas Hauert postanawia oprzeć się na intuitywnej inteligencji ciała i grupy.
„Zespół Thomasa Hauerta ZOO to odpowiedzialni indywidualiści, grupa, która uprawia najbardziej inteligentną, wrażliwą, mądrą, zaskakującą, odważną, wirtuozowską i polityczną formę tańca, jaką widziałem od dawna.” (Ballet-Tanz Jahrbuch 2009)
