Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.
Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.
Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.
Zakazuje całowania przy powitaniu.
Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych
kontaktach.
Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej
i prywatnej.
Podobno to nie przystoi.
To niemęskie.
Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania
wielu wariantów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania
tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających
od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom
w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez
obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.
Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy?
Koncepcja, reżyseria, choreografia i wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek
Muzyka: Przemek Degórski
Opieka dramaturgiczna: Anna Królica
Laureaci konkursu rezydencyjnego NOWA GENERACJA organizowanego przez
Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA w Poznaniu.