Choreografia i scenografia: Pal Frenak
Wykonanie: Nelson Reguera, André Mandarino, László Major, Péter Holoda
Muzyka: Fabrice Planquette
Współpraca alpinistyczna: Zoltán Gyorgyovics
Światła: János Marton
Nagłośnienie: Attila Hajas
Produkcja: György Ujvári-Pintér
czas trwania: 43 min
Spektakl Ukryci ludzie stawia nas przed lustrem, w którym możemy zobaczyć typy “Macho”, “Narcyza” czy “Herkulesa” i dzięki temu możemy przeanalizować archetypy człowieka. Frenák na zmianę przywołuje męską szowinistyczną przemoc, głupią pretensjonalność, równowagę sił która tworzy konstrukcje dla naszych wymian z innymi. Frenák proponuje nam radykalną wizję ludzkich związków, w pewien sposób pełną rozpaczy. Bada męską seksualność w różnych aspektach: jej pochodzenia, a także źródeł nieświadomych. Jej sensualność nie za kompromisu, jej opryskliwość jest poetycka. Wykorzystane symbole podsuwają nam skojarzenia.
Niszczące emocje i stereotypy, które są tak charakterystyczne dla współczesnych ludzkich relacji, są wyrażone poprzez czarny humor, w którym ironia miesza się z agresją. Choreografia Pál Frenáka w swej koncepcjiukazuje kinowe, prawie teatralne wymiary: jest wyrazem jesto intuicyjnej wiedzy na temat fukcji ludzkich. Projekt Ukryci ludzie jest rodzajem bezpośredniego dostępu do ukrytej w podświadomości wiedzy, a także wizją społeczną bez ustępstw.
