Pierwszy polski zawodowy zespół tańca współczesnego założony w 1991 roku w Bytomiu przez Jacka Łumińskiego, który stworzył nową formę i styl w oparciu o bogate narodowe tradycje kulturalne. Styl choreograficzny Łumińskiego i tworzony przez niego materiał ruchowy wywodzą się z tradycyjnych oraz współczesnych form tanecznych i są ściśle związane z kulturą polską. Gdziekolwiek za granicą zespół występuje, czy też prowadzi warsztaty, jego działalność uważa się za wyjątkową i nowatorską.
Śląski Teatr Tańca prezentował swoje projekty artystyczne i prowadził zajęcia warsztatowe w Polsce oraz w Niemczech, Izraelu, Słowacji, Republice Czeskiej, na Węgrzech, w Szwajcarii, Finlandii, we Włoszech, Wielkiej Brytanii, Luksemburgu i kilkakrotnie w USA. W repertuarze zespołu znalazły się spektakle Jacka Łumińskiego, Avi Kaisera (Belgia), Anny Sokolow (USA), Terese Freedman (USA), Marka Haima (USA), Risy Jaroslow (USA), Melissy Monteros (USA), Stephanie Skura (USA), Wendella Beaversa (USA), Sama Costy (USA), Franka Handelera i Diane Elshout (Holandia), Christine Brunel (Niemcy), Henrietty Horn (Niemcy), Conrada Drzewieckiego, Paula Claydena (Wielka Brytania) oraz wznowienia historycznych prac choreograficznych Poli Nireńskiej- polskiej tancerki i choreografa doby międzywojennej, przygotowanych przez Rimę Faber (USA). W listopadzie 2001r. w Swarthmore College w USA odbyło się międzynarodowe sympozjum poświęcone historii polskiego tańca współczesnego oraz obecnej sytuacji tańca współczesnego w Polsce, z udziałem wybitnych krytyków z USA, Izraela, Europy Zachodniej, Europy Wschodniej i Polski. Głównym tematem dyskusji była działalność Śląskiego Teatru Tańca,ktory w trakcie trwania sympozjum zaprezentował trzy spektakle ze swego repertuaru.
W sezonie 2002/2003 zespół odniósł niezaprzeczalny sukces podczas występów w nowojorskim The Kitchen oraz w ramach festiwalu Dance Global w Dusseldorfie, gdzie wystąpił wśród gwiazd światowej sceny tanecznej.
Noc Rosy Choreografia: Jacek Łumiński Scenografia: Jacek Łumiński Muzyka: M. Perez Morales, Erich Kory, Evan Ziporyn Wykonanie: Tomasz Wesołowski
Rosa symbolizuje nocny sen, świt, poranek, deszcz, łzy, perły, diamenty; światłość, urodzaj, mnogość, pokrzepienie, świeżość, orzeźwienie, oczyszczenie; dar nieba, obecność i opiekę boską, błogosławieństwo i słowo boże, oczy bóstwa, świętość, zbawienie, znikomość świata; Chrystusa, chrzest, czystość; zwierciadło mikro- i makrokosmosu; oświecenie duchowe, natchnienie, podniesienie na duchu, uzdrowienie; prawdę, mądrość, sprawiedliwość, dobroć; pamięć, mowę, pochlebstwo, przemijanie, ulotność, efemeryczność, śmierć. Rosa, jak wszystko, co spada z nieba, jak piorun, meteoryt, deszcz, grad, śnieg, a zwłaszcza z czystego nieba, uchodzi w folklorze za rzecz świętą, ożywiającą łaskę, dar niebios, Opatrzności, wyraz opieki Boga, wpływu niebios na Ziemię. Rosa, inaczej niż deszcz, spada bezszelestnie, a rano błyszczy jak perły i diamenty.