reżyseria / direction: Colleen Thomas
choreografia / choreography: Colleen Thomas wraz z wykonawcami / with performers
performerzy / performers: Samantha Allen, Oluwadamilare (Dare) Ayorinde, Daniil Bielkin, Mikołaj Karczewski, Krystian Lyson, Evgenia (Jenya) Romanovich, Krystyna Lama Szydłowska, Monika Witkowska, Darrin Wright
muzyka / music: Robert Boston
oświetlenie / lighting: Rebecca Makus
kostiumy / costumes: Rachel Jones Bellas
partnerzy lokalni / local partners: Instytut Adama Mickiewicza / Adam Mickiewicz Intitute, 22 Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca / 22nd of International Dance Theatres Festival, Centrum Kultury w Lublinie / Centre for Culture in Lublin
partnerzy z USA / USA partners: Trust for Mutual Understanding, Bernard College
czas trwania / duration: 55 min

W swojej najnowszej międzynarodowej pracy, choreografka Colleen Thomas zagłębia się w ucieleśnione doświadczenie siebie, percepcji oraz wspólnoty w czasach podwyższonego politycznego i społecznego niepokoju. Razem ze swoją międzynarodową obsadą – w tym z tancerzami z Polski, Ukrainy, Białorusi i USA – w „ale słońce wzeszło i już w nim trwaliśmy” zadaje pytanie czy nasze indywidualne poczucie tożsamości, intuicja i siła mogą być antidotum wobec podziału w naszym połamanym świecie. W tej nowej, pełnowymiarowej pracy, indywidualne historie performerów zderzają się z pytaniami choreografki dotyczącymi postrzegania samego siebie oraz natury ludzkich relacji. Jakie są granice – albo możliwości – poczucia przynależności pośród wzrastającego strachu i napięcia w niestabilnym świecie?

We feel like strangers in a strange world, but the sun came up and we were here. In her newest international work, choreographer Colleen Thomas delves into the embodied experience of self, perception and connection in a climate of heightened political and social unrest. With its international cast – including dancers from Poland, Ukraine, Belarus and the U.S. – but the sun came up and we were here asks if the expression of our individual essence, intuition and power can be the antidote to division in a fractured world.
In this new, full evening-length work, the performers' individual architecture and history collide with Thomas’ questions about the perception of self and human connection. What are the limits –or possibilities---of a sense of belonging amid rising fear and tension in an unsteady world?

WHERE THERE ARE TONGUES (2018)

choreografia / choreography: Bradley Shelver
muzyka / music: Lo Cor De La Plana
kostiumy / costume design: Mark Eric Rodriguez
oświetlenie / lighting design: Josh Monroe
część I / part I - Fanfarneta
wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
część II / part II - L’enfant de Dieu
wykonanie: tancerze Ailey II / dance: The Men
część III / part III - La Vielha
wykonanie: tancerki Ailey II / dance: The Women
część IV / part IV - Jorns de Mai
wykonanie / dance: Arianna Salerno, Marcus Williams (17 listopada / 17th November) Grace Bergonzi, Leonardo Brito (18 listopada / 18th November)
część V / part V - Farandola
wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
część VI / part VI - La Libertat
wykonanie / dance: Alisha Rena Peek, Kyle H. Martin, Grace Bergonzi, Antuan Byers (17 listopada / 17th November ) Alisha Rena Peek, Kyle H. Martin, Arianna Salerno, Marcus Williams (18 listopada / 18th November)
część VII / part VII - La Noviota
wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
czas trwania / duration: 27 min

„Where there are tongues”, stworzony przez Bradley’s Shelvera, energetyczny spektakl dla którego powstania posłużyło hasło: „wszyscy jesteśmy na tej Ziemi razem”. Muzyka o złożonej rytmice, stworzona przez francuską grupę a cappella Lo Còr De La Plana, wyśmienicie współgra z cudownie osobliwym stylem choreografa tworząc dzięki temu spektakl, który sprawi że widzom zabiją szybciej serca.

South African-born Bradley Shelver’s high-energy „Where There Are Tongues” is inspired by the idea that we are all in this world together, succeeding or failing as a collective. The rhythmically complex music, by French a cappella group Lo Còr De La Plana, couples with Shelver’s quirky style to make dance theater that will set pulses racing.


- przerwa / intermisssion - 15min



ROAD TO ONE – fragment / excerpt (2017)

choreografia / choreography: Darrell Grand Moultrie
muzyka / music: Olivier Davis, Spark, Kenji Bunch, Ezio Bosso
kostiumy / costume design: Mark Eric Rodriguez
oświetlenie / lighting design: Lauren Parrish
wykonanie / dance: Corrin Rachelle Mitchell, Grace Bergonzi, Amarachi Valentina Korie (17 listopada / 17th November) Arianna Salerno, Caroline Theodora Dartey, Alisha Rena Peek (18 listopada / 18th November)
czas trwania / duration: 8 min

Jakie dziedzictwo zostawiasz po sobie? W „Road to One” choreograf Darrell Grand Moultrie z pasją wybiera się w podróż, jaką musi podjąć każdy z nas, by odkryć, co dla nas samych ma sens i ewentualnie przekazać tę wiedzę przyszłej generacji. Zainspirowany swoim mentorem, który wprowadził go w świat sztuki, Moultrie spłaca mu swój dług za pomocą tancerzy z Ailey II. Tworzy grupowy spektakl o wysokim ładunku energii, który wykorzystuje pełen elegancji ruch tańca modern wzbogacony o pazur techniki współczesnej.

What legacy will you leave behind? Darrell Grand Moultrie’s „Road To One” passionately embraces the journey we all take to find meaning in our lives and eventually pass it on to the next generation. Inspired by a mentor who introduced him to the arts at a young age, Moultrie pays it forward with the Ailey II dancers, creating a high-energy ensemble work that uses elegant, modern movement with a contemporary edge.


THE HUNT (2001)

choreografia / choreography: Robert Battle
muzyka / music: Les Tambours du Bronx
kostiumy / costume design: Mia McSwain
oświetlenie / lighting design: Burke Wilmore
wykonanie / dance: Leonardo Brito, Antuan Byers, Carl Ponce, Cubero, Kyle H. Martin, Marcus Williams, Marcel Wilson, Jr
czas trwania / duration: 14 min

Dyrektor artystyczny Alvin Ailey American Dance Theater Robert Battle w „The Hunt” tworzy intensywny spektakl dla sześciu mężczyzn, w którym obnaża drapieżną stronę ludzkiej natury oraz prymitywną ekscytację związaną z łowami. Muzyka Les Tambours du Bronx tworzy burzę perkusji przewodzącą eksplodującemu ruchowi, który w swojej skali przechodzi od współczesnych praktyk sportowych po rytuały gladiatorów.

Alvin Ailey American Dance Theater Artistic Director Robert Battle’s athletic work for six men reveals the predatory side of human nature and the primitive thrill of the hunt. A thundering percussion soundtrack by Les Tambours du Bronx drives the explosive movement that runs the gamut from modern sports to the rituals of the gladiators.


- przerwa / intermisssion - 15min


REVELATIONS (1960)

choreografia / choreography: Alvin Ailey
muzyka tradycyjna / music traditional
scenografia, kostiumy / décor and costumes: Ves Harper
modyfikacja kostiumów do utworu „Rocka My Soul” / costumes for „Rocka My Soul” redesigned: Barbara Forbes
oświetlenie / lighting design: Nicola Cernovitch
część I / part I - Pilgrim of Sorrow
„I Been 'Buked”, aranżacja muzyki / music arranged: Hall Johnson*, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
„Didn't My Lord Deliver Daniel”, aranżacja muzyki / music arranged: James Miller+, wykonanie / dance: Antuan Byers, Arianna Salerno, Caroline Theodora Dartey
„Fix Me, Jesus”, aranżacja muzyki / music arranged: Hall Johnson*, wykonanie / dance: Amarachi Valentina Korie, Marcus Williams
część II / part II - Take Me to the Water
„Processional / Honor, Honor”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A. Roberts, wykonanie / dance: Carl Ponce Cubero, Grace Bergonzi, Marcel Wilson, Jr., Leonardo Brito
„Wade in the Water”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A.Roberts / „Wade in the Water”, sekwencja / sequence: Ella Jenkins „A Man Went Down to the River”, oryginalna kompozycja / original composition: Ella Jenkins
wykonanie / dance: Alisha Rena Peek, Kyle H. Martin, Corrin Rachelle Mitchell
„I Wanna Be Ready”, aranżacja muzyki / music arranged: James Miller+, wykonanie / dance: Marcus Williams
część III / part III - Move, Members, Move
„Sinner Man”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A. Roberts, wykonanie / dance: Marcel Wilson, Jr., Antuan Byers, Carl Ponce Cubero
„The Day is Past and Gone”, aranżacja muzyki / music arranged: Howard A. Roberts, Brother John Sellers, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
„You May Run On”, aranżacja muzyki / music arranged: Howard A. Roberts oraz Brother John Sellers, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
„Rocka My Soul in the Bosom of Abraham”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A. Roberts, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
czas trwania / duration: 36 min


Wykorzystując pieśni, kazania, gospel oraz święty blues Afroamerykanów, „Revelations” ukazuje pokłady najgłębszego smutku oraz najświętszej radości, jaka drzemie w duszy człowieka. Alvin Ailey kiedyś powiedział, że jednym z najcenniejszych skarbów Stanów Zjednoczonych jest kulturowe dziedzictwo Afroamerykanów – „chwilami radosne, momentami przepełnione goryczą, ale zawsze pełne nadziei”. Ten niestarzejący się klasyk stanowi hołd złożony temu dziedzictwu, jak i geniuszowi Ailey’a.

Using African-American spirituals, song-sermons, gospel songs and holy blues—Revelations fervently explores the places of deepest grief and holiest joy in the soul. Alvin Ailey said that one of America’s richest treasures was the cultural heritage of the African-American —"sometimes sorrowful, sometimes jubilant, but always hopeful." This enduring classic is a tribute to that heritage and to Ailey’s genius. Since its premiere in 1960, the ballet has been performed continuously around the globe, transcending barriers of faith and nationality, and appealing to universal emotions, making it the most widely-seen modern dance work in the world.

* Wykorzystywane zgodnie z umową z G. Schirmer Inc., wydawcą i właścicielem praw autorskich. / *Used by arrangement with G. Schirmer, Inc., publisher and copyright owner.
+ Używany zgodnie ze specjalną umową zawartą z Galaxy Music Corporation, New York City. / + Used by special arrangement with Galaxy Music Corporation, New York City.
Wszystkie przedstawienia Revelations są nieustająco wspierane przez Donalda L. Jonasa, honorując urodziny jego żony Barbary i jej wyjątkowe zaangażowanie w rozwój Alvin Ailey American Dance Theatre./ All performances of Revelations are permanently endowed by a generous gift from Donald L. Jonas in celebration of the birthday of his wife, Barbara,and her deep commitment to Alvin Ailey American Dance Theater.

reżyseria / direction: Colleen Thomas
choreografia / choreography: Colleen Thomas wraz z wykonawcami / with performers
performerzy / performers: Samantha Allen, Oluwadamilare (Dare) Ayorinde, Daniil Bielkin, Mikołaj Karczewski, Krystian Lyson, Evgenia (Jenya) Romanovich, Krystyna Lama Szydłowska, Monika Witkowska, Darrin Wright
muzyka / music: Robert Boston
oświetlenie / lighting: Rebecca Makus
kostiumy / costumes: Rachel Jones Bellas
partnerzy lokalni / local partners: Instytut Adama Mickiewicza / Adam Mickiewicz Intitute, 22 Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca / 22nd of International Dance Theatres Festival, Centrum Kultury w Lublinie / Centre for Culture in Lublin
partnerzy z USA / USA partners: Trust for Mutual Understanding, Bernard College
czas trwania / duration: 55 min

W swojej najnowszej międzynarodowej pracy, choreografka Colleen Thomas zagłębia się w ucieleśnione doświadczenie siebie, percepcji oraz wspólnoty w czasach podwyższonego politycznego i społecznego niepokoju. Razem ze swoją międzynarodową obsadą – w tym z tancerzami z Polski, Ukrainy, Białorusi i USA – w „ale słońce wzeszło i już w nim trwaliśmy” zadaje pytanie czy nasze indywidualne poczucie tożsamości, intuicja i siła mogą być antidotum wobec podziału w naszym połamanym świecie. W tej nowej, pełnowymiarowej pracy, indywidualne historie performerów zderzają się z pytaniami choreografki dotyczącymi postrzegania samego siebie oraz natury ludzkich relacji. Jakie są granie – albo możliwości – poczucia przynależności pośród wzrastającego strachu i napięcia w niestabilnym świecie?

We feel like strangers in a strange world, but the sun came up and we were here. In her newest international work, choreographer Colleen Thomas delves into the embodied experience of self, perception and connection in a climate of heightened political and social unrest. With its international cast – including dancers from Poland, Ukraine, Belarus and the U.S. – but the sun came up and we were here asks if the expression of our individual essence, intuition and power can be the antidote to division in a fractured world.
In this new, full evening-length work, the performers' individual architecture and history collide with Thomas’ questions about the perception of self and human connection. What are the limits –or possibilities---of a sense of belonging amid rising fear and tension in an unsteady world?

WHERE THERE ARE TONGUES (2018)

choreografia / choreography: Bradley Shelver
muzyka / music: Lo Cor De La Plana
kostiumy / costume design: Mark Eric Rodriguez
oświetlenie / lighting design: Josh Monroe
część I / part I - Fanfarneta
wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
część II / part II - L’enfant de Dieu
wykonanie: tancerze Ailey II / dance: The Men
część III / part III - La Vielha
wykonanie: tancerki Ailey II / dance: The Women
część IV / part IV - Jorns de Mai
wykonanie / dance: Arianna Salerno, Marcus Williams (17 listopada / 17th November) Grace Bergonzi, Leonardo Brito (18 listopada / 18th November)
część V / part V - Farandola
wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
część VI / part VI - La Libertat
wykonanie / dance: Alisha Rena Peek, Kyle H. Martin, Grace Bergonzi, Antuan Byers (17 listopada / 17th November ) Alisha Rena Peek, Kyle H. Martin, Arianna Salerno, Marcus Williams (18 listopada / 18th November)
część VII / part VII - La Noviota
wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
czas trwania / duration: 27 min

„Where there are tongues”, stworzony przez Bradley’s Shelvera, energetyczny spektakl dla którego powstania posłużyło hasło: „wszyscy jesteśmy na tej Ziemi razem”. Muzyka o złożonej rytmice, stworzona przez francuską grupę a cappella Lo Còr De La Plana, wyśmienicie współgra z cudownie osobliwym stylem choreografa tworząc dzięki temu spektakl, który sprawi że widzom zabiją szybciej serca.

South African-born Bradley Shelver’s high-energy „Where There Are Tongues” is inspired by the idea that we are all in this world together, succeeding or failing as a collective. The rhythmically complex music, by French a cappella group Lo Còr De La Plana, couples with Shelver’s quirky style to make dance theater that will set pulses racing.


- przerwa / intermisssion - 15min



ROAD TO ONE – fragment / excerpt (2017)

choreografia / choreography: Darrell Grand Moultrie
muzyka / music: Olivier Davis, Spark, Kenji Bunch, Ezio Bosso
kostiumy / costume design: Mark Eric Rodriguez
oświetlenie / lighting design: Lauren Parrish
wykonanie / dance: Corrin Rachelle Mitchell, Grace Bergonzi, Amarachi Valentina Korie (17 listopada / 17th November) Arianna Salerno, Caroline Theodora Dartey, Alisha Rena Peek (18 listopada / 18th November)
czas trwania / duration: 8 min

Jakie dziedzictwo zostawiasz po sobie? W „Road to One” choreograf Darrell Grand Moultrie z pasją wybiera się w podróż, jaką musi podjąć każdy z nas, by odkryć, co dla nas samych ma sens i ewentualnie przekazać tę wiedzę przyszłej generacji. Zainspirowany swoim mentorem, który wprowadził go w świat sztuki, Moultrie spłaca mu swój dług za pomocą tancerzy z Ailey II. Tworzy grupowy spektakl o wysokim ładunku energii, który wykorzystuje pełen elegancji ruch tańca modern wzbogacony o pazur techniki współczesnej.

What legacy will you leave behind? Darrell Grand Moultrie’s „Road To One” passionately embraces the journey we all take to find meaning in our lives and eventually pass it on to the next generation. Inspired by a mentor who introduced him to the arts at a young age, Moultrie pays it forward with the Ailey II dancers, creating a high-energy ensemble work that uses elegant, modern movement with a contemporary edge.


THE HUNT (2001)

choreografia / choreography: Robert Battle
muzyka / music: Les Tambours du Bronx
kostiumy / costume design: Mia McSwain
oświetlenie / lighting design: Burke Wilmore
wykonanie / dance: Leonardo Brito, Antuan Byers, Carl Ponce, Cubero, Kyle H. Martin, Marcus Williams, Marcel Wilson, Jr
czas trwania / duration: 14 min

Dyrektor artystyczny Alvin Ailey American Dance Theater Robert Battle w „The Hunt” tworzy intensywny spektakl dla sześciu mężczyzn, w którym obnaża drapieżną stronę ludzkiej natury oraz prymitywną ekscytację związaną z łowami. Muzyka Les Tambours du Bronx tworzy burzę perkusji przewodzącą eksplodującemu ruchowi, który w swojej skali przechodzi od współczesnych praktyk sportowych po rytuały gladiatorów.

Alvin Ailey American Dance Theater Artistic Director Robert Battle’s athletic work for six men reveals the predatory side of human nature and the primitive thrill of the hunt. A thundering percussion soundtrack by Les Tambours du Bronx drives the explosive movement that runs the gamut from modern sports to the rituals of the gladiators.


- przerwa / intermisssion - 15min


REVELATIONS (1960)

choreografia / choreography: Alvin Ailey
muzyka tradycyjna / music traditional
scenografia, kostiumy / décor and costumes: Ves Harper
modyfikacja kostiumów do utworu „Rocka My Soul” / costumes for „Rocka My Soul” redesigned: Barbara Forbes
oświetlenie / lighting design: Nicola Cernovitch
część I / part I - Pilgrim of Sorrow
„I Been 'Buked”, aranżacja muzyki / music arranged: Hall Johnson*, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
„Didn't My Lord Deliver Daniel”, aranżacja muzyki / music arranged: James Miller+, wykonanie / dance: Antuan Byers, Arianna Salerno, Caroline Theodora Dartey
„Fix Me, Jesus”, aranżacja muzyki / music arranged: Hall Johnson*, wykonanie / dance: Amarachi Valentina Korie, Marcus Williams
część II / part II - Take Me to the Water
„Processional / Honor, Honor”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A. Roberts, wykonanie / dance: Carl Ponce Cubero, Grace Bergonzi, Marcel Wilson, Jr., Leonardo Brito
„Wade in the Water”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A.Roberts / „Wade in the Water”, sekwencja / sequence: Ella Jenkins „A Man Went Down to the River”, oryginalna kompozycja / original composition: Ella Jenkins
wykonanie / dance: Alisha Rena Peek, Kyle H. Martin, Corrin Rachelle Mitchell
„I Wanna Be Ready”, aranżacja muzyki / music arranged: James Miller+, wykonanie / dance: Marcus Williams
część III / part III - Move, Members, Move
„Sinner Man”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A. Roberts, wykonanie / dance: Marcel Wilson, Jr., Antuan Byers, Carl Ponce Cubero
„The Day is Past and Gone”, aranżacja muzyki / music arranged: Howard A. Roberts, Brother John Sellers, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
„You May Run On”, aranżacja muzyki / music arranged: Howard A. Roberts oraz Brother John Sellers, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
„Rocka My Soul in the Bosom of Abraham”, adaptacja i aranżacja muzyki / music adapted and arranged: Howard A. Roberts, wykonanie: zespół Ailey II / dance: The Company
czas trwania / duration: 36 min


Wykorzystując pieśni, kazania, gospel oraz święty blues Afroamerykanów, „Revelations” ukazuje pokłady najgłębszego smutku oraz najświętszej radości, jaka drzemie w duszy człowieka. Alvin Ailey kiedyś powiedział, że jednym z najcenniejszych skarbów Stanów Zjednoczonych jest kulturowe dziedzictwo Afroamerykanów – „chwilami radosne, momentami przepełnione goryczą, ale zawsze pełne nadziei”. Ten niestarzejący się klasyk stanowi hołd złożony temu dziedzictwu, jak i geniuszowi Ailey’a.

Using African-American spirituals, song-sermons, gospel songs and holy blues—Revelations fervently explores the places of deepest grief and holiest joy in the soul. Alvin Ailey said that one of America’s richest treasures was the cultural heritage of the African-American —"sometimes sorrowful, sometimes jubilant, but always hopeful." This enduring classic is a tribute to that heritage and to Ailey’s genius. Since its premiere in 1960, the ballet has been performed continuously around the globe, transcending barriers of faith and nationality, and appealing to universal emotions, making it the most widely-seen modern dance work in the world.

* Wykorzystywane zgodnie z umową z G. Schirmer Inc., wydawcą i właścicielem praw autorskich. / *Used by arrangement with G. Schirmer, Inc., publisher and copyright owner.
+ Używany zgodnie ze specjalną umową zawartą z Galaxy Music Corporation, New York City. / + Used by special arrangement with Galaxy Music Corporation, New York City.
Wszystkie przedstawienia Revelations są nieustająco wspierane przez Donalda L. Jonasa, honorując urodziny jego żony Barbary i jej wyjątkowe zaangażowanie w rozwój Alvin Ailey American Dance Theatre./ All performances of Revelations are permanently endowed by a generous gift from Donald L. Jonas in celebration of the birthday of his wife, Barbara,and her deep commitment to Alvin Ailey American Dance Theater.

choreografia / choreography: Wojciech Mochniej
oświetlenie / light concept: Steve Isom, Wojciech Mochniej
realizacja oświetlenie / light realisation: Grzegorz Polak
dramaturg / dramaturgy: Marcin Miętus
muzyka / music: Wojtek Frycz
dyrektor artystyczny / artistic director: Melissa Monteros
asystent choreografa / choreographer's assistant: Odessa Johnston
producent / producer: Aleksandra Machnik
artyści / artists: Daniela Komendera, Katarzyna Kubalska, Dominika Wiak, Monika Witkowska, Katarzyna Pawłowska, Tomasz Ciesielski, Wojciech Kaproń, Wojciech Mochniej, Paweł Urbanowicz
współprodukcja / co-production: 22 Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca w Lublinie / 22nd International Dance Theatre Festival in Lublin
czas trwania / duration: 60 min
Spektakl zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2018 / Performance was accomplished in cooperation with The Institute of Music and Dance as a part of the Choreographic Procurement Program 2018

We_selle to projekt multimedialny łączący istotę Physical Theatre, wykorzystujący różne techniki tańca współczesnego, performansu, improwizacji z projekcjami video i soundscape’ami. Punkt wyjścia oraz główną oś spektaklu stanowi ceremonia zaślubin, która w sposób szczególny pokazuje przekrój osobowościowy weselników, ich skomplikowane relacje i wewnętrzną potrzebę rutyny. To przełomowy moment w życiu pary młodej, związany z tradycją i próbą utrzymania jej ciągłości. W ruchowym spektaklu pobrzmiewają echa klasyki: „Wesela” Wyspiańskiego, z którego zaczęrpnięty został motyw rozpadu wspólnoty i relacji międzyludzkich, „Ślubu” Gombrowicza jako próby walki z formą oraz problemem komunikacji. W We_sellu nie zabrakło też odwołań do kultury współczesnej i popularnej, choćby do filmów Wojciecha Smarzowskiego, który moment wesela potraktował jako sytuację, w której jak w soczewce skupiają się wady człowieka i wychodzą na jaw drzemiące w nim demony.

We_selle is a multimedia project combining the essence of the Physical Theater, various contemporary dance techniques, performance, improvisation with video projections and soundscapes. The starting point and cornerstone of the performance is the wedding ceremony, an event which which uniquely specific way shows personalities of the wedding guests, their complex relationships and their need of convenances daily routine. This is a breakthrough moment in the life of a married couple, associated with tradition and an attempt to maintain its continuity. There are echoes of the classical works in this performance: Wyspiański's "Wedding", from which the motive for the breakdown of community and interpersonal relations is taken, as well as "Wedding" by Gombrowicz that has been employed to illustrate the defiance of social norms and communication problems in human relations. We_selle also abounds in references to contemporary and popular culture, for example, Wojciech Smarzowski's films, where he treated the wedding as a situation that brings to light human defects and the demons that stay asleep in each individual.

Iwona Olszowska, Marcin Janus „Koncert na organy”
pomysł / idea: Iwona Olszowska, Marcin Janus
taniec, tekst / dance, text: Iwona Olszowska
muzyka / music: Marcin Janus, Iwona Olszowska
premiera / premiere: 21.11.2014 Teatr Barakah / 21.11.2014 Teatr Barakah, Cracow
czas / duration: 25 min

Improwizacja taneczna otwierająca
przestrzeń na odmienną percepcje.
To
Cielesny koncert
Wg
Niespotykanej partytury
Z
Powstająca na bieżąco kompozycja

Structure improvisation
Openning space for another perception
Bodily concert
With unusual partiture
Revealing in real time specific composition


Ramona Nagabczyńska „RE//akumulacja”
choreografia / choreography: Ramona Nagabczyńska
wykonanie / performance: Ramona Nagabczyńska
muzyka / music: Alexander Zekke
video: Miguel Nieto
światła / light: Jan Cybis
produkcja / production: Komuna//Warszawa
partnerzy / partners: Instytut Muzyki i Tańca / Institute of Music and Dance in Poland, Centrum w Ruchu
premiera / premiere: 09.06.2012 Komuna//Warszawa
czas trwania / duration: 40 minut

„RE//akumulacja” jest solowym spektaklem tanecznym wyprodukowanym w ramach cyklu RE//MIX stworzonego przez Komunę//Warszawę w 2010 roku. RE//akumulacja to remiks Trishy Brown - amerykańskiej choreografki, pionierki tańca postmodernistycznego. Choreografka, Ramona Nagabczyńska zdecydowała się na remiks dzieła Accumulation, jednego ze sztandarowych dzieł Trishy Brown i jednocześnie przełomowych dzieł dla tańca. W tym zaledwie sześciominutowym dziele choreograficznym, znamienne dla Brown swobodne ruchy są dodawane do poprzednich na zasadzie kumulatywnej, zawsze wracając do początku przed dodaniem kolejnego. Spektakl RE//akumulacja zwraca uwagę na pewne podobieństwo między akumulacją jako ideą artystyczną i akumulacją jako naturalnym zjawiskiem, leżącym u podstaw przyswajania wiedzy przez ciało tancerza. Tancerz uczy się ruchu, kumulując w ciele unikatowy dla siebie układ cytatów ruchowych. Te cytaty mogą należeć bezpośrednio do jego autora, ale też mogą być jego przetworzoną wersją.

„RE//accumulation” is a part of series of dance commissions entitled “RE//MIX” , which was initiated in 2010 by a Polish interdisciplinary artistic organization called Komuna//Warszawa. Ramona Nagabczyńska chose to remix the work of American post-modern dance pioneer Trisha Brown, particularly focusing on Accumulation- one of Trisha Brown’s most notorious pieces and at the same time a revolutionary piece for the development of dance in general. The dancer creates a unique archive of movement through the long-term process of accumulating bodily quotations. These quotations can be taken directly from their author or be a processed version of them The performance draws attention to the similarity between accumulation as a choreographic idea and accumulation as the most important actor in the process of acquiring knowledge by the body. The dancer creates a unique archive of movement through the long-term process of accumulating bodily quotations. These quotations can be taken directly from their author or be a processed version of them.

OLGA LABOVKINA
„In/Way/Out”

taniec / dance: Olga Labovkina
oświetlenie / light design, mapping: Sergey Novitsky
dźwięk / sound design: Dmitry Lades, Sergey Novitsky
czas trwania / duration: 30 min

Punktem wyjściowym dla tej pracy jest badanie stanu „pomiędzy”. Jest to moment przejściowy, który zawiera w sobie wszystkie potencjalne możliwości. Wpadasz w przestrzeń zamieszkaną przez swoje najbardziej wyczekiwane sny oraz najmroczniejsze koszmary. Upływ czasu jest nieprzerwany i nielinearny. Wszystkie mentalne i emocjonalne narzędzia do których zdążyłeś się zaadaptować, ulatują, rozpadają się i zamieniają się w iluzje. Jest to przestrzeń pełna inspiracji, nadmiaru i braku oraz załamanych dłoni. W tej przestrzeni znajduje się wybór. Kto go dokona?

The starting point in this work was the exploring of the state "inbetween". It is the moment of transit state, which includes all opposites. You are falling into the space of your most cherished dreams and the attraction of the wildest nightmares. The time flowing is unstable and non-linear. All the mental and emotional supports, to which you have managed to adapt, are eluding, disintegrating and turning into illusions. This is a kind of space of inspiration and slaps, excess and lack, extended and broken hands. There is a choice here. But who will make it?



BAF DANCE COMPANY (BUCHOK ART FAMILY)
„SOS” (self ongoing speculations)

reżyseria / director: Alexandr Andriyashkin
wykonanie / performers: Alina Buchok, Viacheslav Buchok
oświetlenie / lighting designer: Evgeny Kopyev
tłumaczenie / translation: Irina Chekhova, Victoria Los
muzyka / music: Richard Wagner, Edward Grieg, Richard Straus, Bohren & Der Club of Gore
czas trwania / duration: 45 min

-Powiedz mi, czy nasz historia dobiegła już końca?
-Wiesz, że coś co nigdy nie było prawdą w teraźniejszości, nigdy nie stanie się prawdą w przyszłości.

Metafora „życia jako tańca” nie jest nowym pomysłem, wciąż jednak fascynującym.

Dwóch performerów na scenie. Zwykli obywatele. Mężczyzna i kobieta, zawładnięci ideami. Zapomnieli jaka jest różnica pomiędzy właściwym tańcem, a ich własnym.
Odrobinę zmęczeni, ale przygotowani. Jeśli nie do wszystkiego, to przynajmniej do tego spektaklu.

„Nie sądzisz, że jesteśmy skazani na sztukę?...”

Zgadzając się na swoją obecność na scenie, starają się zbliżyć do widowni, jak i do siebie samych. Poprzez nadmiar tekstu, dosłownie rozrzuconego dookoła, oraz poprzez taniec, który również domaga się miejsca dla siebie. Na scenie, jak i w życiu. Na scenie, jak i w życiu?

„Chcesz tańczyć ze mną czy (tylko) z samym światem…”
„Chcesz zobaczyć prawdziwą spekulacje?”

Albo, aby to osiągnąć trzeba dużo mówić. I dużo się ruszać. Wysyłając w stronę widowni i siebie nawzajem swoje przećwiczone i spekulatywne sygnały SOS.


- Tell me, has our history already died?
- You know, something that is not truth in the present, will not become truth in the future.

The metaphor ‘life as a dance’ is not new, but no less fascinating.

Two are on stage. Ordinary citizens. Man and Woman, drowned in concepts. They have forgotten the difference between the right dance and their own.
A bit tired but prepared. If not for everything, then at least for this performance.

“Don’t you think we are condemned to art?..”

Admitting their presence on stage, they are trying to get closer to the audience and to themselves. Through the abundance of text, literally scattered around, and the dance, that also requires its own place to be found. On stage, and in life. On stage as in life?

‘Do you want to dance with me or (just) with the entire world…’
‘Do you want to see the real speculation?’

But to do that, they’ll have to talk a lot. And move a lot. Sending to the audience and to each other their rehearsed and speculative SOS signals.

ANNA NOWICKA „Raw light”

koncepcja, choreografia, wykonanie / concept, choreography, performance: Anna Nowicka
muzyka / music: Klaus Janek
kostium / costume: Kiss the Future / Tanja Padan
reżyseria światła / light direction: Aleksander Prowaliński
premiera / premiere: 26/01/2017, DOCK11, Berlin
ogromne podziękowania dla / special thanks to: DOCK11, Peter Pleyer, Fabrik Potsdam, Richarda Aslana, Bonnie Buckner, Chrisa Gylee, Sanji Gergoric, Claudii Hill, Jessici Ekomane Etoua, Tabei Xenia Magyar, Lulu Obermayer, Tanji Padan, Aurory Rodriguez, Katarzyny Szugajew, Mateusza Szymanówki
czas trwania / duration: 45 min

Raw Light jest wymierną, fizyczną podróżą stającego się ciała; ulotną próbą nadania formy nieustannie zmieniającemu się doświadczeniu, działaniem umożliwiającym wyłonienie się migoczących obrazów; bezpośrednim uobecnieniem płynnego, wielowarstwowego ciała kalejdoskopowego, które tańczy w surowym świetle na styku realnego i wyobrażonego, odczuwanego i śnionego, odważnie wskazując niewidzialne i nieznane. Język, oczy i kończyny zwrócone ku jasności. Z naciętej tkanki czasu i przestrzeni wyrasta trwałe zaufanie .
Spektakl powstał z ogromnej potrzeby bycia na scenie i przetańczenia tematów, które badałam przez ostatnich sześć lat: uwagi, snów i wyobraźni.

Raw Light is a tangible, physical, sensational solo journey of the body becoming. It is an elusive attempt to form a constantly shifting experience, and to allow for a flow of flickering images to emerge. It is a proximate presence of a liquid, multilayered, kaleidoscopic body that dances in raw lights between real and imagined, felt and dreamt, courageously pointing to the unseen and unknown. The tongue, the eyes and the limbs reach out for brightness. From the cut of soft tissue of time and space, a persistent trust explodes into being.
This piece comes from a strong desire to be alone on stage, and physicalize the themes I’ve been researching for the past six years: attention, dreams and imagination.


KATARZYNA SITARZ „PER-SONA”
performatywny koncert / performative concert
koncepcja i wykonanie / concept and performance: Katarzyna Sitarz
dramaturgia / dramaturgy: Eleonora Zdebiak
opieka artystyczna / artistic coaching: Bush Hartshorn
produkcja / production: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk - w ramach Solo Projekt Plus 2016 / in the frame of Solo Projekt Plus 2016
przy wsparciu / with support of: Kooperatywa Łaźnia, Fundacja Witryna Kultury w Szczecinie
czas trwania / duration: 40 min

PER-SONA nieustannie pulsuje pomiędzy tym co (nie)widzialne, a tym co (nie)słyszalne, między materialnością i nieuchwytnością. Uważnie wsłuchując się w dźwięk głosu, składa soniczną sygnaturę ciała, którą następnie rozprasza, aby ukształtować ją na nowo. Granice pomiędzy tym, co wewnątrz i tym, co na zewnątrz, zacierają się, a głos staje się pomostem między prywatnym, a publicznym. Dźwięki zakorzenione w cielesności (phone), języku (logos), zwierzęcej (zoe) oraz społecznej (bios) naturze tworzą jednostkowy jak również kolektywny głos. Ten głos jest obecnością wykraczającą poza ciało, penetrującą przestrzenie i rezonującą na płaszczyźnie afektywnej i emocjonalnej. Jest siłą jednoczącą sensualność i intymność; dynamiką, w której pobrzmiewają echa brzydoty, przyjemności, piękna i szaleństwa, wraz z tym, co znajome i tym, co obce.

PER-SONA continually pulsates between the (in)visible and the (in)audible, between materiality and intangibility. As it listens attentively to the sound of the voice it places the body’s sonic signature only to diffuse it and create a different one. The boundaries between what remains inside and outside blur and the voice becomes a bridge between the private and the public. The sound rooted in corporality (phone), language (logos), animal nature (zoe) and social training (bios) make up individual but also collective voice. This voice is a presence that extends beyond the bodily being, penetrates spaces and resonates on the plane of affects and emotions. It is a force that unites sensuality and intimacy; dynamics echoing ugliness, pleasures, beauty or sanity, echoing what’s familiar and alien.

VALERIA KHRIPATCH „Tragikomedia. Od A do B”
reżyseria / director: Valeria Khripatch
tancerze / dancers: George Zaborski, Anastasia Nekrasova, Eugene Ivanov
czas trwania / duration: 15 min

"Nie mogę nazwać moich działań ani tańcem współczesnym, ani performansem. Ale jest to działanie ruchowe, które trwa 15 min i ma kształt tragikomedii. Mówi o tym, że wszystko w naszym życiu jest relatywne. Wiatr zawsze wieje niespodziewanie, w czarną bądź jasną stronę. Czy to źle czy dobrze?"

"I cannot call it neither contemporary dance nor performance. But it is 15 minutes action in a way of tragicomedy . It is stating that everything is relative in our life. And wind blows always unexpectedly to the black or white side. Is it bad or good?"


OLGA LABOVKINA "Don't name me"
choreografia / choreography: Olga Labovkina
wykonanie / artists: Ksenia Androsova, Pavel Luntsevich
muzyka / music: Fraufraulein - one of us always tells the truth, Library Tapes -Distance, Library Tapes - En Kansla av Saknad
oświetlenie / light: Sergey Novitskiy
czas trwania / duration: 10 min

Kiedy nadajemy czemuś nazwę, jednocześnie tworzymy dla tej rzeczy ograniczenia. Ryzyko pominięcia esencji tej rzeczy jest nieuniknione, gdyż od samego początku stoimy przed wieloma nieotwartymi drzwiami, za którymi tworzy się sacrum. Twoje imię jest niczym sacrum, z którego jestem wykluczony, ponieważ staram się wypowiedzieć to słowo.

If we name something, we as though limit it. The risk of omission of the essence is inevitable, because from the first step we are in front of many doors, behind which the sacrament is created. Your name is a sacrament, and I'm out of it just because I'm trying to pronounce this word.



ADI WEINBERG-PREJNA „Babie lato” / „Indian Summer”
choreografia, taniec / choreography and performance: Adi Weinberg-Prejna
dźwięk / sound design and music editing: Daniel Sapir
muzyka / music: Deru, SeeFeel, Jerry Bock, Jacob Jacobs, Alexander Olshanetsky
głos / voice: Chaya Thorn
kostiumy / costume design: Julia Kornacka
współpraca artystyczna, tekst / artistic assistance, text: Karol Prejna
laserowy system dźwięku wykorzystany w trakcie realizacji spektaklu / laser-sound devise used during the choreographic process of creation: Michał Silski, Włodzimierz J. Zakrzewski specjalne podziękowania / special thanks to: Lubelski Teatr Tańca, Warsaw Dance Department, Jadwiga Majewska, Sharon Zukerman-Weizer, Shiri Teicher-Sabach, Noa Shiloh, Alon Karniel, Rosalind Noctor, Savta przy wsparciu / supported by: Ambasada Izraela w Warszawie / the Embassy of Israel in Warsaw, Mifal HaPais Council for the Culture and Arts
czas trwania / duration: 15 min

„Babie lato” to opowieść o przenikaniu się dwóch światów. Razem z tancerką udajemy się w podróż podążając za głosem jej niewidomej babci Chai. Imię to posiada w języku hebrajskim kilka znaczeń. Dwa z nich to „żywa” i „żyła”. Tę dwoistość odnajdziemy także w jej osobistej historii. W trakcie prac nad spektaklem oraz premiery w maju 2018 roku Chaja żyła bowiem jeszcze w Izraelu, ale jej wspomnienia, zarejestrowane podczas cyklu rozmów, dotyczyły dzieciństwa, które spędziła w przedwojennym polskim miasteczku. W ciemności, w ślad za głosem babci, artystka stara się uchwycić i zachować jej wizje, wrażenia z przeszłości, charakter i naturę, wplatając w nie swe własne przeżycia i wątki związane z decyzją o przeprowadzce do Polski u schyłku lata 2017 roku. Krok po kroku, w rytm kolejnych wyobrażeń, ciało tancerki staje się pośrednikiem oraz narzędziem dla głosów przeszłości i przemieszcza się pomiędzy tym, co minione, a dzisiejsze. Stopniowo stajemy się świadkami wędrówki dusz niczym w opowieściach żydowskiego folkloru, chasydzkiego mistycyzmu czy kabale. Poprzez dźwięk i ruch, artystka próbuje przywrócić do życia osoby, miejsca, tradycje i nieistniejący już świat…

„Indian Summer” is a tale of two worlds interfusing. Together with the dancer we are setting off on a journey, following the voice of her blind grandmother Chaya. Her name holds several meanings in the Hebrew language. Two of those are “alive” and “lived”. This duality is also reflected in her life story. During the rehearsal period and the premiere in May 2018, Chaya was still alive, in Israel, but her memories, recorded through the series of conversations, were reaching back to her childhood, which she had spent in a small pre-war Polish town. In the darkness, following her grandma’s voice, the artist is endeavouring to grasp and preserve grandmother’s visions, impressions from the past, the character and nature, intertwining her own experiences and threads connected with moving to Poland in the late summer of 2017. Step by step, in the rhythm of images emerging, the body of the artist becomes an agent and a tool of the voices of the past, moving between what was and what now is. Gradually we become witnesses of a metempsychosis, as if drawn from the Jewish folk tales, Kabbalah or Hasidic mysticism. Through sounds and movement the artist is trying to bring people, places, traditions, the no-longer-existing world back to life…


STRUCTURERS "Hunters. Futuristic imagination about time."
choreografia / choreography: Payarkau Siarhei
wykonanie / performance: Payarkau Siarhei, Barsukova Alena
muzyka / music: Radiofillz - 6um1, noize
czas trwania / duration: 9 min
Życie – niekończący się wyścig z czasem. Jedynie w wybranych momentach udaje nam się zbliżyć do jądra tego co niepojęte. Codziennie powracamy pamięcią do tych wybranych momentów: wspomnień z dzieciństwa, lirycznych doświadczeniach, chwil prawdy. Aby powrócić znowu do tego niekończącego się wyścigu, u którego podłoża leży pytanie: czym były te wybrane momenty?

Life, a never-ending run set against the speeding time. And only at the separate moments of that run we approach the essence of the inconceivable. Every day we do it over and over again, we come back to these special moments burned in our memory: childhood memories, lyrical experiences, moments of truth. And then we come back to this never-ending run in an attempt to understand what these moments meant?


INNA ASLAMOVA “Something about us” (improwizacja)
muzyka / music: Maliukou Uladzimir
czas trwania / duration: 60 min


Tancerze z różnych krajów spotkają się razem na scenie, aby pobawić się wcześniej przygotowanymi pomysłami. Jednak nikt nie wie co się wydarzy w trakcie tej godziny. Jego założeniem jest ryzyko spotkania oraz przyjemność tańczenia razem. Będzie to wspólny skok w „tu i teraz”. Z nadzieją, że widownia będzie mogła obserwować fascynującą rozmowę uchwyconą w ruchu ciała. “Something about us” (impro action)

Dancers from different countries will unite in one team. They will play with some ideas which are prepared. But nobody knows what will happen inside. It’s a risk and a pleasure of dancing together. It’s a jump to a special state “here and now”. It’s a hope to take audience to observe an exciting communication in the body language.

pomysł, wykonanie / creation, performance: Megan Bridge, Beau Hancock
muzyka / music: “Private Parts” (1978), Robert Ashley. Utwór wykorzystany za zgodą Lovely Music and Visibility Music Publishers. / Used by permission from Lovely Music and Visibility Music Publishers.
czas trwania / duration: 45 min

"The Backyard" jest spektaklem, który proponuje hiper-świadome podejście do czasu, przestrzeni i ludzkiej relacji, jest radykalną propozycją intymnego ucieleśnienia. Improwizowana partytura ruchu dla tego 45 minutowego duetu został stworzony podczas rezydencji w Mad Brook Farm we współpracy z Lisą Nelson i Stevem Paxtonem, którzy w środku naszych artystycznych poszukiwań umieścili swoją pracę „PA RT (1978-2002)”. Muzyka Roberta Ashleya pt. „Private Parts” tworzy szkielet dla eksploracji artystów, kultywując krajobraz pogłębionego słuchania i rygorystycznego skupienia. „The Backyard” jest zatem palimpsestem spektaklu „PA RT” Paxtona/Nelson – zatartym manuskryptem, ponownie zapisanym, ale wciąż zachowującym ślady swojej oryginalnej formy.


The Backyard is a performance that proposes a hyper-conscious inhabiting of time, space, and relationship, a radical invitation for intimacy and embodiment. The improvised movement score for this 45-minute duet was created during a residency at Mad Brook Farm with Lisa Nelson and Steve Paxton, placing their work PA RT (1978-2002) at the center of our research. Robert Ashley’s music Private Parts provides a scaffolding for our exploration, cultivating a landscape of deep listening and rigorous attention. The Backyard is thus a palimpsest of Paxton/Nelson’s PA RT—an effaced manuscript, written over, but still bearing traces of its original form.


"The Backyard" jest projektem , eksperymentalnym spektaklem kompanii z Filadelfii (USA) i został częściowo zrealizowany w ramach rezydencji podczas „Camp Fringe” na FringeArts w Filadelfii, dzięki wsparciu Grantu na Podróże Fundacji Net/TEN. również otrzymał wsparcie finansowe od Funduszu Kulturalnego Filadelfii./
The Backyard is a project of , an experimental performance company in Philadelphia, PA, and was partially developed in residence during “Camp Fringe” at FringeArts, Philadelphia, and with support from the Net/TEN Foundation’s Travel Grant. also receives support from the Philadelphia Cultural Fund.

NÚRIA GUIU SAGARRA „Likes”
reżyseria, choreografia i wykonanie / direction, choreography and performance: Núria Guiu Sagarra
wsparcie artystyczne / artistic assistance: Esther Freixa i Sónia Gómez
kostiumy / costumes: Nestor Reina
zdjęcia i wideo / photo and video: Alice Brazzit
oświetlenie i muzyka / light design and music: Núria Guiu Sagarra (Byetone, William Basinski, Mike Posner, Ed Sheeran)
projekt powstał w ramach rezydencji w następujących miejscach / project in residence at: Cra’p, Konvent.0, Espai Bokashi, La Blanca and Sala Hiroshima de Barcelona
czas trwania / duration: 40 min

„Likes” odnosi się do analizy dwóch najbardziej popularnych youtubowych fenomenów: cover dance oraz nagrań różnych technik jogi. Artystka podchodzi do widowni z perspektywy socjo-antropologicznej zawartej w jej wypowiedzi o społecznej wartości „lajka” w naszych zdigitalizowanych społecznościach.

Likes bases itself on the analysis of two of the most popular Youtube phenomena: cover dance and tutorials and videos on the different techniques of yoga. The artist approaches the audience from a socio-anthropological perspective with a speech about the social value of a “like” in our digital societies.


LINDA HAYFORD - INSIDE OUT „Shapeshifting”
choreografia i wykonanie / choreographer and performer: Linda Hayford
muzyka / music oświetlenie / lights: Ydir Acef
wsparcie dramaturgiczne / dramaturgical advice: Salomon Baneck-Asaro, Anne Nguyen
kostiumy / costume: Mélinda Mouslim
produkcja / production: Garde Robe
współprodukcja / coproductions: IADU (Initiatives d’artistes en danses urbaines) La Villette-Paris, Le Triangle, Cité de la danse – Rennes, Le Pont des Arts - Centre culturel de Cesson-Sévigné
dodatkowe wsparcie: DRAC Bretagne / with the support of the DRAC Bretagne
czas trwania / duration: 20 min

Taniec Lindy silnie pobudza wyobraźnię. Jej ciało, natchnione przez duchowe zwierzę przywodzi na myśl nadprzyrodzone i niezwykłe formy oraz obrazy. Poping, jej główna technika ruchu - wraz z niezwykle dojrzałym sposobem poruszania się oddziałuje na wyższym poziomie poprzez muzyczny świat, stworzony przez kompozytora Abrahama Diallo.są wyniesione na inny poziom oddziaływania dzięki muzycznemu światu stworzonemu przez kompozytora Abrahama Diallo. W tym odważnym, introspektywnym spektaklu, Linda Hayford zaprasza widzów, by wczuli się w stan jej umysłu, który ukazała w swoim debiucie.

Linda’s dance is strongly evocative. Her body, led by a spiritual beast, suggests a supernatural and fancy forms and appearances. Popping, her main technique, along with her personal style of a great maturity is brought out by the musical universe created by the composer Abraham Diallo. In this bold introspective piece, Linda Hayford invites the crowd to feel the states of mind that go through her and then confides her first solo.

„Art Songs”
choreografia / choreography: Alonzo King
taniec / dancers: tancerze Alozno King Lines Ballet: Beresford Robb, Cissoko Adji, Devries Madeline, Elhassan Shuaid, Gowan Ii James, Guerra Ilaria, Harr-Siebenlist Maya, Johnson Babatunje, Yu Jin Kim, Mayeux Ashley, Montgomery Michael, Van Sciver Jeffrey
muzyka / music: Johann Sebastian Bach, Georg Friedrich Haendel, Robert Schumann, Henry Purcell
projekt oświetlenia / lighting design: James F. Ingalls
projekt kostiumów /costume design: Robert Rosenwasser
premiera / premiere: 2016
Spektakl „Art Song” mogły powstać częściowo dzięki wsparciu the Lisa and John Pritzker Family Fund / Art Songs was made possible, in part, by the Lisa and John Pritzker Family Fund
czas trwania / duration: 25 min

„Ponieważ ludzie są wyrazem Twórczego Słowa, głos dotyka nas w sposób najbardziej bezpośredni i najmocniejszy. Starożytni indyjscy kapłani Ryszi odkryli wpływ głosu na świat oraz relacji pomiędzy naturą a człowiekiem. Dźwięk i wynikające z niego wibracje są ziarnami myśli, które tworzą światy.” Ryszi, który był natchnionym poetą oraz twórcą hymnów, w swoich zapiskach zawierał uwagi dotyczące użycia poezji i głosu jako środka duchowego wyrazu. Alonzo King Głosu przy powstawaniu „Art Songs” użyczyła Maya Lahyani (mezzosopran, Izrael)

King said, Because humans are an expression of the Creative Word, sound has the most potent and immediate effect on us. The ancient rishis of India discovered laws of sound Alliance between nature and man. Sound and vibration are the seed thought that forms the universes.” A rishi being an inspired poet and composer of hymns, the notes referred to the use of poetry, and its medium, the voice, as forms of spiritual expression. Israeli mezzo-soprano Maya Lahyani, lends her voice to the collaboration with Alonzo King titled Art Songs.

„Figures of Speech”
choreografia / choreography: Alonzo King
taniec / dancers: tancerze Alozno King Lines Ballettaniec: Beresford Robb, Cissoko Adji, Devries Madeline, Elhassan Shuaid, Gowan Ii James, Guerra Ilaria, Harr-Siebenlist Maya, Johnson Babatunje, Yu Jin Kim, Mayeux Ashley, Montgomery Michael, Van Sciver Jeffrey
muzyka / musical design: Alexander MacSween
oświetlenie / lighting design: David Finn
video: David Finn et David Murakami
dźwięk / sound design: Philip Perkins
kostiumy / costumes: Robert Rosenwasser
czas trwania / duration: 56 min

Stworzone we współpracy z poetą Bobem Holmanem, „Figures of Speech” oparte jest na informacjach zawartych w kolekcji nagrań poezji I pieśni tubylczych. Bazując na pesymistycznym założeniu, że ponad połowa z obecnie używanych języków na świecie (ponad 7000) ma zniknąć pod koniec obecnego stulecia, Alonzo King chce wykorzystać potęgę tkwiącą w tych zaginionych językach. Choreografia i muzyka występują komplementarnie względem siebie, gdyż Holman rozumie słowo w podobny sposób jak King traktuje ruch: nie tylko jako narzędzie komunikacji, ale również jako system świadomości.

Created in collaboration with the poet Bob Holman, Figures of Speech is informed by his recorded collection of native peoples’ poetry and song. Basing himself on the sad statement that over half the world’s 7,000 languages are at risk of vanishing by the end of the century, Alonzo King chooses here to explorethe power of these lost languages. With Figures of Speech, choreography and music match each other, since Holman understands language in much the same way King regards movement: not merely as a tool of communication, but as a system of consciousness.

choreografia / choreography: Fouad Boussouf
asystent choreografa / choreographer’s assistant: Bruno Torres Domingue
wykonawcy / performers: Élias Ardoin, Sami Blond, Mathieu Bord, Maxime Cozic, Loic Elice, Justin Gouin, Nicolas Grosclaude
oświetlenie / light: Françoise Michel
scenografia / scenography: Camille Vallat
kostiumy / costumes: Camille Vallat
muzyka / music: Roman Bestion
współproducenci / coproduction: Théâtre Jean Vilar de Vitry-sur-Seine, Le Prisme d’Elancourt, Institut du Monde Arabe de Tourcoing, Fontenay-en-Scenes (Fontenay-sous-Bois), Théâtre des Bergeries (Noisy-le-Sec), FLOW-Centre Eurorégional des Cultures Urbaines (Lille), La Briqueterie - CDCN du Val-de-Marne, ARCADI Ile-de-France, ADAMI and Institut Français de Marrakech
wsparcie finansowe / financial support: Région Ile-de-France and Conseil départemental du Val-de-Marne
wsparcie logistyczne / logistical support: La Briqueterie - CDCN du Val-de-Marne, Pôle Culturel d’Alfortville, Centre National de la Danse, FLOW - Centre Eurorégional des Cultures Urbaines (Lille) and Cirque Shems’y - Salé (Maroko)
czas trwania / duration: 40 min

Najpierw słyszymy rytm, odwieczny I przenikający. Pośród tych beatów spotka się siedmiu mężczyzn-tancerzy, którzy będą miksować hip hop i tańce tradycyjne. Pomiędzy wspólnotą a przemocą, „Näss” przenosi nas na ulice Maroka, gdzie spotykają się współczesność i tradycja.

First you will hear the rhythm, immemorial and haunting. On these beats, seven male dancers come together, mixing hip hop and traditional dance patterns. Amid communion and violence, 'Näss' takes you to the streets of Morocco where modernity and traditions meet.

ILONA GUMOWSKA „Moira”

choreografia / choreography: Ilona Gumowska
wykonanie / performance: Emilia Biskupik, Kinga Duda / Sara Kozłowska
muzyka / music: Paweł Odorowicz
kostiumy / costumes: Julie Esther
czas trwania / duration: 11 min

Kiedy pojawia się, nie możesz jej ujrzeć,
kiedy mówi do ciebie, nie słyszysz,
kiedy dotyka, nie czujesz...
Jednak jeśli zaczniesz jej szukać, znajdziesz ją,
jeśli będziesz do niej mówić, być może ci odpowie,
kiedy dotkniesz ją, poczuje.
Niczym sieć pajęczą, tka losy ludzi, trzymając w dłoni świętą nić życia każdego człowieka. Daje i zabiera, pielęgnuje i niszczy, dotyka z czułością i rani... jest tak blisko... tak nieodwracalanie.

When she appears, you can't see it
She speaks, you can't hear it
She touches, you can't feel it...
Yet if you look for her, you can find her
If you talk to her, she sometimes listens
If you touch her, she will feel it

Like a spider's web she weaves human fate, holding in her hands holy thread of human life ... she gives and takes away, cares and damages, touches with tenderness and hurts... she stays so close ... So irreversible...

Nagrody: III miejsce oraz Nagroda Publiczności w Konkursie Choreograficznym WarsawZAWIROWANIAdance 2017; II miejsce w Konkursie Choreograficznym THE ESSENCE OF MOTION w ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca Scena Otwarta 2017
Awards: III place and the Audience Award in the Choreographic Competition WarsawZAWIROWANIAdance 2017 II place in the Choreographic Competition THE ESSENCE OF MOTION in the frame of International Dance Thetre Festival Scena Otwarta 2017


AGNIESZKA JANICKA „Lead me"

choreografia, wykonanie / choreography, performance: Agnieszka Janicka
muzyka / music: Explosion In The Sky - Your hand in mine
czas trwania / duration: 6 min

-Prowadź mnie….ale (Gdzie?)
-Polegaj tylko na sobie, zaakceptuj swoją ścieżkę. Nie oszukuj się, nikt Cie nie widzi.


-Lead me…but (Where?)
-Rely on yourself, accept your path. Do not fool yourself, no one could see you.

Nagrody: Konkurs choreograficzny: 3...2...1 TANIEC! w Krakowie - nagroda rzeczowa; finalistka Międzynarodowego Konkursu Choreograficznego Solo Dance Contest 2017 w Gdańsku.
Awards: material prize at 3…2…1…Dance Competition 2017 in Kraków; finalist during International Choreographic Competition Solo Dance Contest 2017 in Gdańsk


JAROSŁAW MYSONA „Stonewall Inn”

kreacja, wykonanie / creation, performence: Jarosław Mysona
produkcja / production: Vagabond Physical Collective
premiera / premiere: 24.03.2018 Krakowskie Centrum Choreograficzne
muzyka / music: kolaż / collage
czas trwania / duration: 8 minut

Stonewall Inn to miejsce rewolucji, spełnienia fantazji, oswobodzenia, ale czy ON może czuć się tam bezpieczny? STONEWALL INN to nie tylko obraz młodego, kryjącego się ze swoją orientacją mieszkańca Greenwich Village na nowojorskim Manhattanie, to nie tylko próba ukrycia się przed wszechobecną ofensywą. W jego oczach dostrzec można historie, które stają się uniwersalne i dotyczą każdego z nas.

Stonewall Inn is a place of revolution, fulfillment of fantasy, freedom, but can HE feel safe there? STONEWALL INN is not just a picture of a young, hiding with his sexuality Greenwich Village inhabitant in New York Manhattan, it's not just an attempt to hide from the ubiquitous offensive. In his eyes, you can see stories that become universal and refer to all of us.

Nagrody: Finalista Solo Dance Contest 2018/ Gdański Festiwal Tańca/ Klub Żak; dwie nagrody indywidualne w 8. Edycji Konkursu Choreograficznego 3...2...1... Taniec! - I nagroda od Małgorzaty Haduch, II nagroda od Gwyn’a Embertona.
Awards: Finalist of Solo Dance Contest 2018/ International Gdańsk Festival/ Klub Żak; 2 individual prizes at 8th edition of Choreographic Competition “3…2…1…Dance!” – I Prize from Małgorzata Haduch, II Prize from Gwyn Emberton


JAKUB LEWANDOWSKI „Melancholia”

choreografia / choreography: Jakub Lewandowski
taniec / dance: Dominika Wiak
muzyka / music: Michał Lis
czas trwania / duration: 11 min

Trudno wnosić cokolwiek trwałego, mając świadomość bezbarwnej otaczającej rzeczywistości i przeświadczenia o konieczności nadejścia jakiejś „lawiny”. Wszystko, co przynosi nam los, pochodzi z fantazji. Miejsce między obecnością nieobecnością, pustką i nadmiarem. „Przez chwilę myślałam, że moja nieobecność będzie dłuższa, ale zmieniłam zdanie”.
Laura Brown, Los Angeles 1951

It is difficult to bring anything permanent, being aware of the colorless surrounding reality and the conviction that some "avalanche" must come. Everything that fate brings to us comes from fantasy. A place between the presence of absence, emptiness and excess. "For a moment I thought that my absence would be longer, but I changed my mind."
Laura Brown, Los Angeles 1951

Nagrody: Konkurs Zawirowania DANCE w Teatrze Tańca Zawirowania - I miejsce; Międzynarodowy Konkurs Solo/Duo w Budapeszcie - I miejsce na; Konkurs "3...2...1...TANIEC" w Krakowskim Centrum Choreograficznym 2 nagrody: I miejsce przyznane przez Gwyna Embertona , II miejsce przyznane przez Jacka Przybyłowicza; Finaliści SOLO DANCE CONTEST w Gdańsku
Awards: Zawirowania Dance Choreographic Competition - I Place; International Solo/Duo Competition in Budapest - I Place; “3…2…1…Dance” at Kraków Choreographic Centre - 2 Prices: I Place given by Gwyn Emberton; II Place given by Jacek Przybyłowicz ; Finalists at SOLO DANCE CONTEST in Gdańsk


PRACOWNIA TAŃCA PRYZMAT „zeSTROjeNIE”

choreografia, wykonanie / choreography, performance: Marta Jakimicha, Paulina Spiel
opiekun artystyczny / artistic adviser: Katarzyna Grabińska
produkcja / production: Fundacja Tańca i Sztuki ARToffNIA
premiera / premiere: 9.12.2017 Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK
czas trwania / duration: 9 min

Tancerki w wyniku poszukiwań różnych form ruchu scenicznego tworzą jeden organiczny twór. Podjęte ryzyko badań nad ruchem nadaje odkrywczy, nacechowany temperamentem obraz. Zauważymy tu dominację zaakcentowana czasem agresją, ale też pokorą i uległością, a wszystko zamknięte w zrównoważonym partnerowaniu, które nadaje organiczną ekspresję.

Dancers, as a result of searching for various forms of stage movement, create one organic creation. The risk of motion research taken is provided by a revealing, temperamental picture. We will notice here the domination accentuated sometimes with aggression, but also with humility and submission, all closed in a balanced partnership that gives organic expression.

Nagrody: Najlepszego Duetu / Best Duo Dance Performance 2018 podczas finału Międzynarodowego Festiwalu Solo Duo Dance Festival organizowanym przez Orkesztika Foundation w Budapeszcie; pierwsza nagroda indywidualna, przyznana przez Jacka Przybyłowicza na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym 3…2…1…TANIEC! 2018 w Krakowie.
Performance "zeSTROjeNIE / harMOnizaTION" performed and choreographed by Marta Jakimicha and Paulina Spiel received the title BEST DUO DANCE PERFORMANCE 2018 during the final of the International Festival Solo Duo Dance Festival organized by Orkesztika Foundation in Budapest. At the International Choreography Competition 3…2…1…TANIEC! 2018 in Cracow performance "zeSTROjeNIE" received first individual prize granted by Jacek Przybyłowicz.


ŁUKASZ ZGÓRKA „Jak rozebrałem tęczę, czyli sprawdzam grunt”
Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu, IV rok

twórca i wykonawca / creator and executor: Łukasz Zgórka
muzyka / music: Jambinai - Connection
czas trwania / duration: 9 min

Jak rozebrałem tęczę, czyli sprawdzam grunt... siebie, mięśni, osobowości, ego, emocji. Projekt taneczny o rozkładaniu na czynniki pierwsze ludzkich lęków, obaw, pragnień, marzeń. Osobiste zmierzenie się z samym sobą. Podzielenie się obecnością, intymnością i emocją, poprzez fizyczny ruch i taniec. Próba znalezienia dobra, odnalezienia siebie w sobie, odbicia z widownią. Wykorzystanie energii, starcie się z nieokreśloną siłą w tańcu, nawiązania kontaktu z przestrzenią. Co w nas siedzi? Jak odnaleźć miłość? Jest to projekt solowy z wykorzystaniem fizyczności, w którym performer bada wewnętrzne siły, motywację do działania i szuka szczęścia. Wykorzystuje taniec do odnalezienia prawdziwego siebie. Poprzez język ciała i zmysły przekazuje swoją historię. Próbuje uchwycić marzenia, poznać siebie i przekazać to, czego nie da się opowiedzieć słowami. Spotkanie człowieka z człowiekiem. Ciała z ciałem. Mięśnia z mięśniem.

As I undressed the rainbow, i.e. I check the ground ... of myself, muscles, personality, ego, emotions. A dance project about breaking down human fears, fears, desires and dreams into factors. Personal face-to-face with yourself. Sharing the presence, intimacy and emotion, through physical movement and dance. An attempt to find a good, find oneself in yourself, rebound with the audience. Use energy, clash with indefinable force in dance, make contact with space. What's in us? How to find love? It is a solo project with the use of physicality, in which the performer examines internal forces, motivates to action and looks for happiness. He uses dance to find his true self. Through his body language and senses he transmits his story. He tries to capture the dreams, get to know himself and convey what can not be told in words. Meeting of man and man. Body with body. Muscle with muscle.


KATARZYNA LESZEK/WOJCIECH FURMAN „(nie)wiara”
Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu, Taniec w Kulturze Fizycznej, III rok

choreografia / choreography: Katarzyna Leszek, Wojciech Furman
wykonanie / performance: Katarzyna Leszek, Wojciech Furman
opieka artystyczna / artistic adviser: Paulina Wycichowska
muzyka / music: Michał Strugarek
czas trwania / duration: 8 minut

Mówi się, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Siedząc na jednym krześle, patrząc w rożne strony, wciąż wiele nas łączy. Perspektywa wiele zmienia, ale to ważne, że patrzymy na to samo lub w tym samym kierunku. Przy wspólnym stole poszukamy różnic i podobieństw w widzeniu, rozumieniu, doświadczaniu i kreowaniu.

It is said that one's point of view depends on the point where one sits. While sitting on the same chair and looking in different directions we still have a lot in common. Perspective can make a difference, but it is important that we are looking at the same thing or in the same direction. Around the common table, we will try to find differences and similarities in seeing, understanding, experiencing and creating.


MAGDA SKOWRON „Więcej”
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie, absolwentka kierunku Choreografia i Teoria Tańca

choreografia / choreography: Magdalena Skowron
wykonanie / performance: Magdalena Skowron - taniec / dance, Paweł Czarakcziew - wiolonczela / cello
muzyka / music: Jan Sebastian Bach - Suita nr 2 w d-mol, preludium i kurant / Suite No. 2 in d-mo, prelude and courante
czas trwania / duration: 13 min

Więcej, to słowo opisujące współczesne społeczeństwo i jego konsumpcję. Chcemy więcej rzeczy, więcej wrażeń, więcej uczuć. Zdaje się, że więcej nie ma formy skończonej, to uzależnienie, które pcha nas do ciągłego szukania, gromadzenia, podejmowania działań w gruncie rzeczy bezsensownych. Konsumpcja staje się naglącym i domagającym się zaspokojenia pragnieniem. Daje to chwilową ulgę, moment spełnienia, jednak trwa on krótko. Konsumpcja w różnych postaciach i znaczeniach staje się sensem życia. Jednocześnie zabiera ze sobą wolność, a pragnienie - kontrolę. More is a word that describes consumption in modern society. We want more things, more thrills, more emotions. We want what is nicely packed. More doesn't seem to have an end, it is a kind of addiction which pushes us to continous searching, collecting, taking actions in fact, senseless. Consumption becomes immediate and demanding desire. It gives a moment of relief, but it is short. In different forms and meanings, becomes a sense of life, but in the same time takes away freedom.


MONIKA PLUTA/OLGA BLACHNIEREK „Nie(perfekcyjna)”
Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, kierunek "Musical i Choreografia", specjalizacja "Choreografia i techniki tańca", III rok pierwszego stopnia

koncepcja, choreografia / concept, choreography: Monika Pluta, Olga Blachnierek
wykonanie / performance: Monika Pluta, Olga Blachnierek
muzyka / music: Rene Aubry - Steppe
czas trwania / duration: 8 min

„Nigdy nie rezygnuj ze swojego talentu. Ani dla kochanków, ani dla mężów”
Jesteś zbyt cenna, by poddać się wpływom które sprawią że Twoje jutro będzie gorsze niż dzisiaj.
Daj sobie możliwość i zajrzyj w głąb siebie. Co widzisz?


„Never give your talents up for nobody, neither lovers nor husbands”
You are too precious to give to any influences which could make your tomorrow worse then your today.
Give yourself a chance and look deep into yourself.
What can you see?